Hallo iedereen, het is alweer lang geleden maar ik heb een hele tijd geen mogelijkheid gehad om op het internet te raken. Jullie krijgensowieso almijn avonturen, al zal het met een beetje vertraging zijn!Hier is de volgende, geniet ervan!!

Vandaag wordt vooral een autodag. Na ons afscheid van de `Zulu`familie rijden we richting Hluhluwe (uitspreken sjloesjloewe,met veel speeksel en gelispel). Het is een rit van ongeveer wel een viertal uurtjes, dus uiteraard spring ik weer snel op de achterbank en nestel me weer op mn favoriete plekje! Dj Rob haalt de meest vreselijke vlaamse schlagers aan en ik word er nog gekker van dan ik al ben! Ik krijg dan ook een opmerking over mijn ochtendhumeur, wat waarschijnlijk wel terecht is...geen verder commentaar dank u ;-) Wanneer we bijna onze bestemming bereikt hebben spring een bordje met `reptile city` ons in het oog, ale vooral in Jan zijn oog (geen zorgen, hij is ok ;-D).

We beslissen gezemelijk om daar een tussenstop te maken en onze eerste krokodillen te bezichtigen!

Een jong ventje met een raar stemmetje komt ons verwelkomen en leid ons gedurende de rest van het bezoek door zijn reptielentrots. In de eerste ruimte binnen zien we een heleboel soorten gekkos, hagedisachtigen (Gino, ik moest toch even aan jou denken hoor!) kleine/grote slangen en een pad die zo groot is als een dessertbordje! Hij haalt deze even uit zijn aquarium en we mogen er eens over wrijven! De pad begint echter wel te pissen van de schrik! De pipi gutst eruit en amai hier kun je toch wel een dubbel jeneverglaasje mee vullen!! Vervolgens gaan we naar buiten en wandelen over zijn vijver met 200 koi`s die gulzig het eten naar binnen schrokken! Mijn oog valt meteen op de krokodillen die een eindje verder stokstijf liggen te zonnen! Woooow wat een vieze gedrochten. Ze zijn niet super groot maar wel lekker dichtbij,zooo spannend! We passeren ook prachtige vogels en papegaaien die ons krijsend verwelkomen! Degids brengt ons bij een grote dikke lange geelwitte slang. Hij haalt ze uit haar kooi en wie wil krijgt haar eens om de nek!! Rob gaat als eerste, Jan, Kristien en Wim volgen. Zo`n kans krijg je natuurlijk niet vaak, dus ook ik wil dit ding eens rond mij gehad hebben! De slang weegt 20 kilo en heeft een zachte koude geschubde huid. Met haar staart kronkelt ze zich vast rond mijn pols terwijl ze met haar snuit op zoek gaat naar haar baasje. Hij vertelt ons dat slangen dingen herkennen op geur. Ze zien ook op basis van warmtebronnen.Ze zien ons dus door de warmte die we uitstralen, of zoiets... Veel te gek, te bedenken dat ik hier met een wurgslang rond mijn nek sta!! Woehoe avontuur!

Hij loopt verder met ons de kooien af en toont zijn verzameling levensgevaarlijke giftige slangen. De zwarte mamba is de gevaarlijkste, omdat ze zeer agressief is en haar gif je binnen de vijftien minuten dood....Wooow... Hij toont ook het litteken aan zijn duim, waar hij ooit gebeten is door een krokodil, zijn duim hing er zowat van... Gevaarlijke hobby als jet mij vraagt, maar wel spannend! In de laatste kooi zitten nog twee krokodilletjes die nog niet zo oud zijn. Hij haalt de kleinste er even uit en terwijl hij dat doet blaast de tweede naar hem en klapt haar bek dicht. We wuppen toch allemaal eventjes in de lucht... Voor hem is er echter niets aan de hand :-) Hij vertelt over de beestjes, hoe krachtig ze zijn en hoe je ze moet vastpakken, het gevaar van hun staart en hoe deze tandjes toch wel al een vinger kunnen afbijten...
Daarna pakt hij ook eens de tweede grotere (de grote van een kinderarm) vast, maar daar gaat ze niet echt mee akkoord,ze slaat en wrikt met haar lichaam, blaast en gromt, maar uiteindelijk wint hij de strijd en heeft ie ze vast! Ook nu doen we met zn allen een stapje achteruit... Sjiiiiiiiiit...

We gaan van groot naar klein en bekijken tot slot de baby krodilletjes die in een soort donkere afgesloten ruimte zitten. Hij heeft er echt massas! En te bedenken dat hier toch zeker al een dertigtal van die vreselijke monsters rondlopen!! Als die ooit ontsnappen ben ik toch liever niet in de buurt... Ook hier mogen we eens eentje vasthouden, en jawel, dit laat ik wederom niet aan mij voorbijgaan!! Het beestje is nog redelijk zacht en rustig en zijn tandjes stellen nog niet meer voor dan de prik van een tandenstoker. Veilig dus! Maar eeey, ik heb dus wel een krokodil vastgehouden he!! Hoe super is dat niet?? ;-D

In enkele andere kooien liepen er prachtige mooie ggoudgele kuikentjes, lieve schattige konijntjes, ordinaire duiven,... Hmmm wat zouden die doen in een reptielenpark....Rarara...Slik! Wat moet het vreselijk zijn om geofferd te worden aan 1 van die genadeloze monsters! Ze zijn echt...ieuw!!! Maar tevens zooooo spannend en fascinerend! Ik vraag hen verschillende keren om eens te beginnen of met hun bek te klappen, maar ze blijven roerloos liggen...vind ik natuurlijk net wat minder spannend. Maar ja, je kunt het niet allemaal hebben he?

We vragen of we hier kunnen picknicken en das geen enkel probleem! Hij heeft er zelfs een veranda voor met tafels. Dus daar zitten we dan, tussen de reptielen, met onze boterham met kaas...:-).

Na de lunch gaat de reis terug verder. Enige tijd later arriveren we bij onze nieuwe lodge, vlak aan de rand van het park. Het heet `Dave`s place` en wordt uiteraard gerunt door Dave. Een grappige gezellige verwarde veertiger (vermoed ik). Het hele domein heeft een roodbruine gloed. Er staan een drietal caravans, een groot hoofdgebouw met kamers,keuken, bar,... en een stel stenen hutjes. Echt een gezellig plaatsje! Wat vooral mijn aandacht trekt zijn de drie prachtige honden die er rond huppelen: Sweety Pie (jong en speels,ras ongekend), Nelson (duitse herder) en Perdy (een dalmatier). Ze hebben alle drie de terracotta kleur die hier de landschappen kleurt. Zelfs Perdy de dalmatier. Deze laat zich blijkbaar niet graag wassen waardoor het onmogelijk is het roodkleurige zand uit haar vacht te krijgen. Een lichtbruine dalmatier J Ahja, het is eens iets anders! Terwijl de anderen naar de slaapzaal gaan kijken, plooi ik mezelf op de grond en sluit vriendschap met Sweety pie en Nelson. Wat zijn dit heerlijke beesten!! Ze genieten van de aandacht en het gestreel! `Oh guys,you found yourselfs a new girlfriend` zegt Dave al lachend. Zeker en vast, als het aan mij ligt, neem ik ze zelfs mee :-D Mijn handen blijken echter al snel de kleur van hun vacht te hebben overgenomen... Toch blijven ze ontzettend aaibaar!

De slaapzaal blijkt al geboekt (zoals ik al zei:warrrige Dave) dus worden we verdeeld over de caravans, 1kamer en 1 stenen hutje.

Terwijl Nancy en Rob de lotjes trekken voor de slaapverdeling, ga ik samen met de anderen naar de winkel. We komen terecht bij een soort winkelterrein. Na het winkelen in de spar ga ik nog even snel op zoek naar een zonnebril. Ik kom bij een derde winkel en vind daar eentje naar mijn goesting. Niet te opzichtig en niet te duur, 25 rand (= 2,5 euro). Ik neem hem uit het rekje en stap ermee naar de dame. Ze kijkt me aan en fluistert:10rand and go! Niet goed begrepen vermoed ik, dus vraag ik het haar nog eens. 10rand, now go! Zegt ze weer. Deze keer was het wel duidelijk! Ik stop haar snel 10 rand in de hand, schenk haar mijn grootste glimlach, bedank en stap er snel van door.

Ik kijk nog enkele keren achter me om te zien of het mss geen valstrik is om te zeggen dat ik gestolen had ofzo,maar niemand komt me achterna... Hahahhaa, grappige situatie! Hoe dan ook, ik heb een nieuwe zonnebril en dat voor slecht 1 euro!

Als we terug op het domein komen zijn de kamers verdeeld en kunnen we onze slaapplaats vinden door te zoeken waar onze rugzak ligt. Ik ben samen met Kristien beland in het stenen hutje. Vind ik wel ok!

De rest van de avond vullen we met eten, praten en slapen. Dave maakt voor ons het vlees en de patatjes klaar en ik steek stiekem wat restjes onder de tafel voor mijn goeie vriend Nelson ;-) Het eten is heerlijk en we genieten met volle teugen!

Na het eten nog wat tijd voor gebabbel en gecomputer (in mijn geval). Rond 11u, kruip ik al laatste, lang na alle anderen mijn bedje in. Morgen is het al ontbijten om kwart na vijf... Fris opstaan is uitgesloten...!

Om kwart voor vijf zitten we allen aan het ontbijt, de 1 al wat frissen dan de ander, maar kom... tegen zes uur zijn we klaar om op dierenzoektocht te gaan! Onze eerste wildpark! Woehoe, beestjes, here we come! Na een minuut zijn we er, betalen binnenrijden en dan kan het zoeken beginnen! `Daaaaaaaaaaaaar rechts, neushoorns!! Schreeuwt er iemand! Alle koptjes schieten naar rechts en speuren in het gras. De beestjes zijn aan het grazen, dus het is mij niet echt duidelijk of het wel neushoorns zijn. `Wrattenzwijnen misschien...?` Probeer ik. Jan onderdrukt nog snel een lachje `die zijn echt niet zo groot hoor joke`. En ja eventjes later heffen ze even hun kop op en idd het zijn neushoorns! Kleiner dan ik verwacht had, maar echt de max! Al meteen 1 van de big five gespot! Dit gaat goed! Een eindje verder spotten we enkele giraffen in de verte. Ze gaan echt op in het landschap, ongelofelijk die camouflage! De zoomers en verrekijkers doen goed hun werk hier! Ook de zebra`s zijn al wakker en wagen zich zelfs zeer dicht bij de baan. Ze grazen rustig verder alsof we er niet zijn. Prachtige beestjes trouwens! Hier en daar spotten we ook een soort hertachtige. Bij elk dier die we niet standaard kennen wordt de dierenkaart erbij gehaald en onderzocht welk beestje we voor ons hebben! Er zijn heel wat soorten antilopes, ook de mannetjes en vrouwtjes van 1dezelfde soort kunnen heel erg verschillen van elkaar. Dus soms lijkt het echt alsof we in de biologieles zitten :-D

Wat later stooten we ook op een kudde buffels die deweg oversteken! Yes, weer een big five beest! Da`s al twee op vijf! Het gaat goed! Ondertussen wordt ook al volop naar de vogeltjes gekeken. Deze hebben hier werkelijk de meest fantastische kleuren, en daar is onze fotograaf Jan wel fan van! Met zijn gigantische kodak klikt hij er dan ook op los!

We rijden weg van de buffels en gaan terug naar de ingang (we reden in een lus) om te zien op de kaart waar de kudde olifanten gesignaleerd zijn. Maar in plaats van dat we olifanten spotten, komen we terecht tussen een vijftiental giraffes! Ze zitten aan beide kanten van de weg en zijn echt adembenemend mooi. De manier waarop ze zich voortbewegen is zo ontzettend sierlijk! Alsof ze in slow motion bewegen. Er zitten enkele kanjers bij, maar ook een koddig kleintje. Ik denk dat we met zn allen wel meer dan 100 fotos getrokken hebben :-D Wanneer we dan eindelijk de laatste kiekjes genomen hebben (wacht wacht nog eentje, oh kijk en die daar,zie hij komt dichter! Stop nog even...) rijden we weer verderop zoek naar nieuwe beestjes. We komen nog heel wat soorten antilopen tegen die ons telkens eens verplichten om op de kaart te kijken om te zien welke dit nu weer zijn. Op den duur beginnen we ze echter wel de herkennen. Ondertussen is het al negen uur dertig en begint de zon ook al lichtjes door te komen,net als de vermoeidheid... Wanneer we na een tijdje geen beestjes meer tegenkomen begint de aandacht te verslappen en de slaperigheid zich op te dringen. We mogen niet uit de auto stappen en zijn eigenlijk al heel vroeg wakker. Hier en daar zijn er wel plaatsjes waar je kunt picknicken. Tegen tien uur maken we een stop om de innerlijke mens terug te versterken en de beentjes te strekken. Ik wandel een eindje verder en plof me neer op een bankje. Recht voor mij staat een boom met tal van prachtige vogeltjes. In alle vormen en kleuren, met lange en korte snavels en staarten. Het moet gezegd: een fascinerende kleurrige diersoort!

Na de korte stop gaan we weer verder. We stootten nog op heel wat beestjes, maar telkens dezelfde, de vermoeidheid begint nu echt wel groter te worden en mijn ogen draaien scheel om vervolgens dicht te vallen. Ik probeer toch om wakker te blijven want wie weet welk beest mis ik straks!

Het wordt algauw middag en tijd om te eten. Er wordt gelachen met mijn enthousiasme die ik blijkbaar vooral NIET uitstraal, maar echt wel voel!! Voortdurend in het busje zitten doet mij gewoon de das om, daar wordt ik ontzettend moe van. Het heeft zowat een hypnotiserend effect weet je wel. Daarbij moet ik mij ook nog eens concentreren om eventueel dingen in het struikgewas te zien, dus die combinatie is dodelijk!

Na mijn boterhammeke, wederom met kaas, wandel ik weg van de groep en zet me weer apart op een bankje die uitzicht geeft op een zo goed als uitgedroogde rivierbedding. Ik hoor geritsel en kijk heel nieuwsgierig naar de kant van waar het komt. Eventjes later komt een stel buffels van uit het struikgewas. Ook een wrattenzwijn wandelt voorbij maar verdwijnt dan heel snel. 1 van de buffels krijgt mij in het motje en staart met gedurende een vijftal minuten onbewegelijk aan. Whooooeee spannend!! Plotseling nemen ze een drafje en slaan lichtjes op de vlucht. Ik hoop dat er mss ergens een leeuw aan komt, maar helaas... Een paar minuten later komt er zachtjes een mannetjes Nyala (hertsoort) aangewandeld en drinkt van het kleine beetje water die er nog te vinden is. Het is net winter geweest en in tegenstelling tot onze winter is het hier nu heel erg droog. Heel wat stukken zijn afgebrand en veel groen of water is er niet te zien. Enerzijds is dit erg jammer,want in de zomer zou het hier een pareltje zijn, anderzijds hebben we nu wel meer kans om dieren te zijn want er is minder begroeiing.
Na de Nyala keren de buffels nog eventjes terug en zien we ook nog een groep apen die aangehuppeld komen. Ik geniet met volle teugen,want dit is een stuk aangenamer dan voortdurend in dat busje te zitten.

Uiteindelijk moeten we toch weer vertrekken en zetten onze zoektocht naar de leeuw, het luipaard en de olifant verder. We zien olifanten, maar slechts van heel hoog. Ze zien er dus heel klein uit, terwijl we ons eigenlijk zouden moeten kunnen vergapen aan hun massa. We passeren ook nog een krokodil, heel wat kleurrijke vogeltjes (waarbij Jan telkens uit zijn dak gaat: kleuren kleuren!!!), nyalas, wrattenzwijntjes, impala`s, neushoorns, giraffes,... maar geen leeuw of luipaard te zien. Wanneer we langs de weg op een drietal Nyalas stootten schuif ik mijn raampje open en vraag heel beleefd: `excuseer kunt u mij mss vertellen waar meneer leeuw uithangt?`. De anderen lachen zich kapot, maar de beesten kijken me verdwaasd aan en geven geen antwoord...zonde!
Ondertussen droom ik van een wandeling door dit park. Wat zou dat veel leuker en spannender zijn! Misschien zouden de katachtigen dan wel tevoorschijn komen!! Ik fantaseer hoe ons busje wordt aangevallen door een springend leeuw of hoe een olifant op ons komt afgewandeld. Wat een avontuur zou dat niet zijn!!! Leeuwen hebben we echter nog niet gezien en de olifanten die we zagen leken wel miniatuurtjes en...`EEN OLIFANT` wordt er in koor gekrijst! De auto komt met een schok tot stilstand. Op een kleine zes meter staat inderdaad een olifant in het struikgewas. Het lijkt wel of hij staat te knuffelen met de boom, zijn slurf eromheen gedraaid en zijn dingetje (hoewel `tje`?? Zijn DING) hangt er ver uit.... `O-ow...eenzame mannetjes kunnen nogal eens hitsig en gevaarlijk zijn` zegt Jan. `Stil zijn allemaal, en Wim, hou je startklaar voor mocht hij onze kant uitkomen!` Eigenlijk moet je telkens minimum 50 meter afstand houden van een olifant... Ik vind dit echter weer duizelingwekkend spannend en hoop stiekem dat hij toch enkele stappen onze richting uitkomt en we al gillend moeten wegrijden!! Maar dat gebeurt natuurlijk niet en we smeren hem algauw. Toch weer eventjes een kick. EN een dikke 3 op 5 wat de bigfive betreft! Ondertussen wordt het stilaan tijd om de hele weg terug te rijden zodat we op tijd het park kunnen verlaten (anders zitten we vast, stel je voor...hoe spannend moet dat niet zijn!!!!!!). In het terugrijden zien we nog massas neushoorns die prachtig dichtbij zitten en poseren voor de camera. Kanjers van beesten zeg! Amai! Helaas is er ook hier geen enkele die eens voor wat sensatie zorgt en een stapje richting auto zet.

Tegen half zes arriveren we voldaan, maar ook vermoeid terug bij Dave. Deze staat klaar om te gaan badmintonnen en laat vervolgens de rest van de avond de keet aan ons over...

Grappige vent...Na het eten ben ik even samen met Nelson onder de sterren gaan liggen. Terwijl hij genoot van mijn wrijvjes, genoot ik van zijn aanwezigheid en warmte. Wanneer ik stopte met strelen legde hij zijn pootje op mijn hand zodat ik zou verder doen. Aaah, veel te lief toch!! Ik wil ook een hondje!!! Met perdy ging het minder goed, deze kwam al bevend in huis gewandeld en ging tegen je benen aan staan om ook gestreeld te worden, terwijl ze dit normaal helemaal niet doet. Ik heb haar meegepakt naar het computerkamertje waar ze dan al trillend onder de tafel in slaap viel terwijl ik haar streelde met mijn voeten. Arm beestje... Ik heb dan ook bijna heel de avond mijn verhalen zitten typen en even geinternet.Geen nood, morgen ga ik hem eerlijk betalen voor het aantal minuten dat ik internet gebruikt heb!

Aangezien iedereen een beetje genoeg had van het busje zitten en beestjes zoeken besloten we om morgen reeds door te rijden naar Santa Lucia en dan de andere kant van het park van daaruit nog eens te bezoeken.

De volgende dag mochten we dus`uitslapen` tot acht uur en pakken daarna alles in.

Terwijl ik Dave betaalde voor mijn internet bracht ik hem even op de hoogte van het rare gedrag van Perdy. Bleek dat ze al 14 jaar is (!!!) en er moeilijk mee om kan als hij er niet is. In het verleden heeft hij anderhalf jaar de wereld rondgetrokken en zij heeft hem daar altijd vergezeld. Dat creeert toch wel een band, denk je niet? Veel te lief!

Voor het vertrek nog even een streel en afscheid moment gehad met Nelson ook... Soit, tot zover mijn hondeperikelen J Straks krijgen jullie de indruk dat ik nog meer geintresseerd ben in de honden dan in de wilde beesten, maar het gaat gelijk op hoor ;-D

Off to Santa Lucia!

Veel liefs

Honden EN wilde dierenliefhebber Joke :-D