Wanneer ik de volgende ochtend mijn ogen open merk ik tot mijn grote verbazing dat ik warempel nog niet de laatste ben die nog in bed ligt! De avond daarvoor was ik namelijk te weten gekomen dat ik met een groep `vroegopstaanders` op weg ben... Stel je voor, wat een outlaw ik hier ben... Nu ja soit, het scenario die iedereen in gedachten had (Joke die als laatste wakker `geschud` moet worden) ging niet door! Er werd meteen naar een schuldige snurker gezocht en de meeste vingers wezen toch wel in Jan`s richting (die toch wel een beetje uit de lucht viel). Na een wasje en een eerste ontbijtje in de stralende zon met rimpelloze blauwe hemel, ging een groepje richting winkel om de inkopen voor de picknick te doen! Ik besloot om bij de lodge te blijven en ging met mijn witte snuit en ipod in de zon gaan zitten! Mmmmm vakantie, eindelijk!! Flip kowlier vertelde me over het `zwembad in ziene hof, met pralientjes olala` terwijl ik mijn eerste notities nam.
Ons streefdoel om stipt om elf uur te vertrekken mislukte (planningen he...) en pas een half uurtje stapten we met ze allen de natuur in! Klaar voor ons eerste avontuur!
De zon schetterende aan de hemel en het zweet kwam al snel tevoorschijn, alsook het gepuf... Na nog geen tien minuten stappen roept Rob plots: `kijkt daar, nen aap!!`. En nee het was geen spiegel, het waren echt twee grote bavianen! Sorry Rob, kon ik nie laten...:-)
Een eindje hogerop liepen ze met z`n tweeen weg van ons, maar ze waren echt goed zichtbaar! Super de max! Onze eerste beestjes! We`re in Africa baby!!
Het is toch wel eventjes weer wennen om zo`n tochten te doen in dergelijke temperaturen. Maar de omgeving maakt alles zo zalig goed! En zo voel je pas echt dat je leeft, nietwaar?!
We volgen trouw de `voetjes met teentjes` wegwijzertjes, maar raken desondanks toch wel af en toe eens van het rechte pad...Maar geen vrees, we vinden het telkens terug!! Na nog geen uurtje wandelen komen we terecht onder een grote overhangende rots die ons heerlijke schaduw biedt en meteen beslissen we om daar te lunchen! Daar krijg ik al een tomaatje van Rob tegen mijn hoofd gekeild...Mja,eerlijk toegegeven, twas een schoontje ;-)
Na de lunch gaan we weer van start en vinden we zelfs een skelet (dier onbekend) en mooie stekels van een, ja uiteraard, stekelvarken! Er is dus nog meer leven in de buurt!
De wandeling zou een 3 tot 6 tal uur duren. Inderdaad, ruime speling, maar die zes uur zou voor de `echte trage stappers` zijn... Mja, wij deden er 5u over... Geen verder commentaar!

We wandelden door prachtige landschappen, veel droogte maar ook hier en daar wat groen. Af en toe moesten we een laddertje over klimmen en ook 1 enkele keer moesten we een lange ladder afdalen die ons toch wel een meter of vijf dieper bracht. Rob, Kristien en wim vormden de kopgroep en gingen er met volle vaart tegen aan. Ik bevond mij het grootste deel van de wandeling in de staart. Ik veronderstel dat mijn tempo net iets trager is dan dat van sommige anderen :-) ik vind het wel nog steeds heerlijk om te merken hoe mijn voeten, zonder nadenken, spontaan en vlot hun plaatsjes vinden bij het beklimmen van rotsen! Ik ben dan ook niet voor niets een steenbok,toch? ;-)
Plotseling werden we verrast door een soort hondachtig gebrul. We staakten onze wandeling en lieten onze blikken over de omgeving glijden. En toen kregen we ze in de gaten! Een hele groep bavianen huppelden over de flanken van de bergen voor ons! Grote en kleintjes! Ze moeten ons hebben horen of zien aankomen en trokken nu met de hele groep een stuk hoger. Met het gebrul waarschuwden ze elkaar waarschijnlijk. Het was een prachtig schouwspel! We konden hen nog een hele tijd volgen, en eventjes later liepen we zelfs op de plaats waar we ze net voor het eerst gespot hadden! Ik de voetsporen van de bavianen! Cool he!!
Omstreeks 5u30 kwamen we dan eindelijk toe op onze overnachtingsplaats. Ik ben er nog steeds niet uit of het nu een grot of een grote overhangende rots is... Laat ons zeggen dat het een overdekte open plaats was van ongeveer 35 meter lang met een diepte van een vijftiental meter! Super de maxopax!! Een beetje lager bevond zich een huisje met twee badkamertjes (basic, koude douche, lavabo en wc) en een soort afwas-opberghok. Daar had Anali (ja, rare naam he, maar lief madameke ze), samen met haar crew alvast ons slaapgerief klaargelegd (dit hadden ze voorgebracht met de auto). En alsof dat nog niet genoeg was had ze ook spontaan een tas met koude biertjes klaargezet!! De jongens waren in de zevende hemel en we moesten hen toch tegenhouden om Anali niet keihard te gaan kussen als ze straks toekwam!! Mannen en bier he...!
Eventjes later kwam ze effectief langs met onze boodschappen (serviiiiice!!). Kippeborstjes en lamsworstjes, een gemengde salade en een hele plateau met van die mayonaisepatatjes!!! Eerst nog even onze slaapplaats installeren, twee keer vier matrassen tegen elkaar, en dan konden we eindelijk aan onze `braai` (bbq) beginnen
Robinson Rob stookte voor het eerst een vuurtje met een magnesiumstick, en het moet gezegd, het was een mooi vuurtje!! Een duim voor Rob! Maar zeker ook een duim voor chefkok Wim met assistente Kristien, die voor een heerlijke portie barbequevlees zorgden!! Ondertussen was de zon al achter de bergen verdwenen, de koude ingetreden en werden de zaklampen bovengehaald. We smulden ons buikje vol, ik liet enkele lekkere boertjes (mja, ze hebben me ook al op die manier leren kennen ja...) en ging vervolgens mijn patatjes lossen in de wc (teveel informatie?:-D).
Wanneer ik terug boven kwam waren Jan en Rob al volop bezig met het kampvuurtje te stoken! Ik plaatste alle boomstammetjes errond en even later zaten we super gezellig rond het knetterende vuurtje, onder een hemel gevuld met duizenden sterren! Zo simpel en puur kan het leven zijn!! Zot genieten! De straffe verhalen kwamen boven en ook nu zat de sfeer weer lekker goed! Kan toch ook bijna niet anders in zo`n omgeving?? Rob blijft zich echter zorgen maken over de apen die ons misschien s`nachts wel eens een bezoekje zouden kunnen brengen, maar Jan stelt hem gerust en zegt dat ze s`nachts bang zijn van de leeuw die hier rondloopt....:-D

Aangezien het hier al zo snel pikdonker is belanden we natuurlijk ook vroeger in bed. Zo was het toch nog maar 22u toen we allen naar onze matras trokken. Na heel wat gewroetel lag iedereen uiteindelijk in de plooi en werd het stil. Ik plooide mijn armen onder mijn hoofd en keek naar de prachtige sterrenhemel boven mij. Adembenemd. Slapen onder een beschermende rots en toch uitzicht op zoveel moois. Het is moeilijk om zoiets te vatten, het is zo groots, zo fantastisch, zo... om er de gelukstranen van in je ogen te krijgen! Dit is echt puur genieten voor mij! En je zou liefst van al de hele nacht blijven kijken, maar uiteindelijk moet je je dan toch op je zij draaien, proberen alles los te laten en je lichaam zijn zuurverdiende rust gunnen. Dit lukt niet altijd even vlot als de koude wind via alle kleine gaatjes in je slaapzak binnen dringt en mensen rond je knorrende geluidjes beginnen te maken... Maar we steken de oorstoppen in en we proberen...Zzzzzz zzzzz zzzzzz... Een doordringend geronk dringt door mijn groene stopjes en rukt me zachtjes uit mijn onvaste slaap... Ik hef mijn hoofd op, trek mijn proppen uit en merk dat het van Jan komt die zich aan mijn rechterkant bevind. Ik zucht en merk nu ook dat Rob (die zich aan mijn linkerkant bevind) ook wakker is en op zoek gaat naar het vervelende geluid. We delen eventjes onze frustratie en algauw komt er van alle kanten bevestiging ` ja man, wie is dat hier die zo aan het snurken is??`. Tinne komt zelfs eens met slaapzak en al recht om het geluid te lokaliseren. Wat ben ik blij dat ik niet de enige ben met snurkgevoeligheid!! Het is wel eventjes een grappige situatie, maar er rest ons niet veel keuze dan toch te proberen slapen. En al bij al slagen we daar toch min of meer in.
Rond 7u word ik voor een tweede keer wakker. Ik kijk om me heen en zie dat er al enkele slaapzakken leeg zijn, maar ik zie ook nog genoeg gevulde slaapzakken, dus laat ik me weer zakken en dommel terug in. De volgende keer dat ik wakker wordt is het reeds 7u45. Met kleine verdwaasde oogjes kijk ik rond, Rob en Wim kijken terug en schieten even in de lach wanneer ze mijn domme kop zien. Ik draai me terug om en zie nu ook dat Jan er nog ligt...tot mijn verbazing onder een groot zilverpapier??? Blijkbaar had hij het zo koud gehad dat hij (na een aha erlebnis) zijn reddingsdeken uit zijn ehbo kit gehaald heeft om weer warm te krijgen! Best wel een grappig zicht! Ik had er niets van gemerkt, maar vele anderen waren kennelijk wakker geworden van het ritselende geluid en dachten zelfs dat er apen of beren zaten...
Na ons te verfrissen, een ontbijtje te nuttigen en al onze spullen terug op te bergen en klaar te zetten, vertrekken we aan het plakaatje `Start day 2`. We beginnen al meteen met hevige klimpartijen en worden telkens beloond met prachtige landschappen! De zon schijnt alweer keihard aan de hemel en het zweet gutst! Ook vandaag is het af en toe eens zoeken naar de voetjes wegwijzers, maar dankzij het goeie speurwerk van Wim, Kristien, Rob en Jan vinden we telkens onze weg (ja, ik bevind mij weer niet bij het actieve team). Na een eind wandelen maakt de kopgroep zich los van het peloton. Wim, Kristien en Rob (ja weeral die) zet er weer vaart achter en ik zit hen op de hielen. Op den duur is de ruimte tussen ons en de anderen zo groot dat Jan van ver roept dat ze mogen doorstappen. Ik, die een beetje tussenin hang (tussen staart en kop) krijg nu de vraag met wie ik zal meestappen? Ik twijfel eventjes...Ze gaan echt wel snel...maar ik zit nu al zo ver...dus ik beslis dan toch maar om mij bij de kopgroep te voegen. Toegegeven, ik kan hen niet strikt bijhouden en huppel er altijd een beetje achter aan, maar ik raak ze niet kwijt!! We komen nog terecht bij een grot met ladders, een wiebelende hangbrug en worden gadegeslaan door een gezinnetje bavianen vanop een hoge rots. We zien nu al van ver onze lodge en kunnen dus niet meer veraf zijn! Wanneer we de berg afdalen is het eventjes onduidelijk welke kant we op moeten, maar een pijltje stuurt ons naar links. Tien minuten later komen we echter weer terecht bij de hangbrug waar we zo ongeveer 40 minuten geleden rechts afsloegen... We zijn dus helemaal rond de berg gewandeld, terwijl we er eigenlijk wel langs konden...Nu soit, het was de moeite waard, maar we moeten toch wel terugkeren en merken even later dat het verraderlijke pijltje van daarnet de schuldige is! De voetjes onderaan de berg stonden niet duidelijk aangeduid (op de achterkant van een grote rots) en daardoor wandelden we verkeerd. De anderen hebben nu waarschijnlijk wel een stuk tijd gewonnen, maar wij zullen toch nog wel de eerste zijn!! Eventjes later kunnen we onze lodge echt wel goed zien! Woehoe we zijn er bijna! Nu gewoon nog rond de afgebakende wei lopen en dan...loopt Jan daar nu?? Kan toch niet?? Hoe...?? We joelen en zwaaien en ja hoor, na vijf minuten zwaait hij terug en zien we ook de anderen zitten. Ik snap er echt niets van!!! Maar achteraf blijkt dat zij een shortcut genomen hebben en de baan van de autos gevolgd hebben! Ik ben toch blij en fier dat ik de hele wandeling heb uitgedaan!! Een goeie tas chocomelk (jaaa we hebben nesquick gekocht!!!) en een lekkere boterham brengen mij terug op krachten. We puzzelen de koffer weer vol met onze rugzakken en vertrekken richting Clarens waar we nog eventjes een stop maken om het stadje (met veel kunstwinkeltjes) te bezoeken.Vervolgens zetten we onze trip verder richting Drakensbergen!! Onderweg rijden we door het nationaal park `Golden gate` en spotten er onze eerste Zebra`s!!! Woehoe!! Fenomenaal om dat zo in het wild te zien! Ook herten en apen passeren we met de auto! Super de max! Heel wat minder is echter het volledig in elkaar gedeukte busje die we plotseling langs de weg in de gracht zien liggen. Ambulances rijden met flikkerende lichten weg en het voertuig ziet er echt niet uit...Je krijgt er toch eventjes kippevel van...als wij maar op de baan blijven denk je dan toch even...
Na nog een korte stop voor een prachtige zonsondergang, arriveren we tegen de avond in het `amfitheatre backpackers lodge`. Een overnachtingsplaats met (hou je vast) warme jacuzzi, sauna, klimmuur, internetruimte en zwembad. Het is een groot domein die gewoon langs de weg ligt en is afgesloten met een houten afschutting. Wooow, we kijken onze ogen uit en kunnen ons geluk niet op! Wat een luxe zeg! De gast aan het onthaal verdeeld de kamers en kiest dus zelf wie waar ligt. Ik hoor pas als laatste mijn naam en mag samen met de Wim een kamer delen...de enige kamer met eigen douche en wc!! De anderen moeten naar het gemeenschappelijk sanitair! Heb ik weer geluk zeg!!
Jaja, uiteraard mogen ze zich in onze privebadkamer komen douchen, zo gastvrij zijn we wel!!
Het enige nadeel is het kabaal in de veel te drukke luidruchtige bar, die net iets te dicht bij onze kamers ligt. Of ik ga slapen is wel weer de vraag....

Morgen staat ons een wandeling in de drakensbergen te wachten! Eens benieuwd wat dat zal geven! Nu brei ik er maar eens een eind aan want ik ben zowat weer min of meer de laatste die wakker is....

Bedankt voor het lezen allemaal en tot het volgende avontuur!!!

Veel liefs
Van de natuurgenietende Joke