Het is dinsdagochtend 8u30, voor het eerst raken we op tijd uit bed, volgens de planning.... En dit met dank aan het ontbijt (anders misten we het). Met nog wat slaperige oogjes gaan we naar de eetzaal, nemen hetzelfde ontbijt als anders en na af te rekenen springen we in de auto om richting wereldwonder te rijden. De weg naar daar verloopt behoorlijk vlot en een dik uur later bevinden we ons in Wadi Musa. De stad waar iedereen verblijft voor hij naar Petra gaat.

We nestelen ons in het hotel `Valentin Inn`... Oeeeeeeeee, klinkt dat nie goed ;-)! En na een korte lunch, geld afhalen en water aanschaffen stappen we in de richting van het busje die ons naar Petra brengt. We worden echter tegengehouden door een engels meisje die ons voorsteld om haar driedagen pas van Petra over te kopen aangezien zij nu toch alles gezien heeft en niet meer teruggaat. Op die manier doen wij voordeel en haalt zij er ook nog iets uit... Hmmm ik twijfel wel een beetje.. Ik zie dat haar naam op de pas staat en vraag of dat geen probleem is? Nee hoor zegt ze luchtig, ze kijken daar toch niet naartoe. Na enig overleg besluiten we om het toch te proberen. We zien haar die avond terug in het hotel en als het gelukt is betalen we haar 20 dinar, zoniet geven we de pas gewoon terug. Eens in het busje begin ik hem te knijpen. `Hier doe jij het maar, ik durf niet` en ik draai de pas in Sven zijn handen. Hij heet vanaf nu Paula.... Sven ziet er niet veel graten in en beslist om er helemaal voor te gaan! Als we eventjes berekenen kunnen we op die manier toch wel elk 6 dinar besparen....Mja....
Eenmaal gearriveerd in Petra wandelenSander en iknaar het loket om onze tickets te kopen. 38 dinar voor twee dagen, das niet niets natuurlijk. De zonschijnt keihard en hetzweet begint langzaam te vloeien. Als we aan de ticketcontrole komen stel ik toch voor om wat afstand te houden van Sven. Het is immers raar dat hij al eengebruikt ticket heeft en wij een nieuwe. En terwijlwij onze naam invullen gebeurt het... Sven twijfelt een moment ipv door te lopen en de security ruikt onraad. Ze nemen de pas over en vragen of hij ` Paula` heet... Slik... Mijn hart begint een tikje sneller te slaan... Vervolgens volgt natuurlijk de identiteitscontrole... En wat blijkt, deze jongen heet Sven en niet Paula... Regelrechte fraude!!!Mijn maag begint nu toch wel lichtjes te keren! Is dit mijn fout? Ik had inzijn plaats kunnen zijn!! God wat ben ik stiekem blij dat ik het niet gedaan heb, maar tochben ik zeer ongerust. Sven moet mee hetkantoortje binnen en wordt even ondervraagt, daarna komthij buiten en roept ons toe dat hij mee moet neer `de superieur`... Slik again!! Oh jeeee, waar gaat dit toe leiden??? Sander en ik wachten, en wachten en wachten. Sven blijft weg en ik bedenk: eerlijk duurt het langst? Nee nee oneerlijk duurt nog veel langer. Een uur gaat voorbij en we vragen ons af wat ze in godsnaam aan het doen zijn met hem! Moet hij misschien naar de gevangenis?? Ofnemenze hem mee naar het hotel om dat meisje aan tewijzen? Straks moet hij voor de rechtbankverschijnen? Of mag hij niet meer binnen in Petra?! Vanalles gaat door mijn hoofd en ondertussen zit we te smelten in de zon...Eventjes later passeert de agent die Sven meenam, hij kijkt ons aan met een vetteglimlach op zijn gezicht. `Kijk nou, ze hebben er gewoon hun plezier in,hij lacht ons uit!` zegt Sander. Ik bedenk dat deze menseneerlijkheid heel hoog in het vaandeldragen en dat dit soort bedrog hen misschien wel eens zwaar zou kunnen vallen.Na een uurtje komt Sven eindelijk tevoorschijn!! We zijn natuurlijk razend benieuwd naar zijn verhaal. Hij zwaait nog eens naar de agent, en stapt deze keer met een geldig ticket door de ingang van Petra.
Blijkbaar was het deze week de tiende keer dat iemand van `Valentin Inn` hotel met een gebruikte pas probeerde binnen te raken....Sven werd ondervraagd hoe we er geraakt zijn, met wie we contact hadden, wie dat meisje was,... Een hele tijdslijn dus. Hij dronk thee met deze mannen en ze stelden hem gerust, dus eigenlijk viel het wel nog mee. Hij is nu echter wel geseint in Jordanie....We zijn dus met een halve crimineel op stap :-D De daver zat nog goed in zijn lijf en het duurde toch wel even voor hij bekomen was van al deze emotie! `Dit doe ik nooit meer` besloot hij. Nu goed, we (en vooral sven) kwamen er met de schrik van af en konden eindelijk een uur later dan gepland aan Petra beginnen.

We liepen eerst door de `siq`. Een prachtige kloof van ongeveer 1.2 km lang die uitmondde in Petra. Het gesteente had een prachtige structuur en fenomenale kleuren, het was werkelijk een lust voor het oog. En plotseling volledig uit het niets zie je aan het einde van de kloof een open plaats waar meteen een stuk van de rotsstad opdoemt. Die ontdekking vond ik het geweldigst!!
Het eerste wat je ziet is meteen het bekendste beeld van Petra. Dan loop je een heel eind verder en kom je terecht in de benedenstad. Heel wat graven in de rotsen en ook een theater. Wat mij ook opviel waren de trapjes die in de muren uitgehouwen waren. Blijkbaar dienden die om de ziel naar de hemel te brengen.Mooi toch! Petra is echt uitgestrekt, maar ik wandel gewoon door en zie wat ik zie. Sven wil echter weer een beetje structuur en vraagt waar we heengaan. Gewoon doorlopen is mijn voorstel, maar hij wil vandaag het klooster zien. `Het klooster?? Dat is twee uur stappen, dan halen we onze bus niet terug!! Dat doe ik morgen
hoor!` antwoord ik. Sven is echter even vastberaden als ik en daar splitsen onze wegen.... Ik ga koppig mijn eigen weg terwijl Sander en Sven het klooster gaan bezoeken. Traagjes slenter ik vooruit en bedenk hoe fijn ik het vind om af en toe gewoon mijn eigen goesting te doen zonder te moeten overleggen! Ik vind het heus ok om hier alleen rond te tsjoffelen. Eenmaal op het einde van de lange weg weet ik eventjes niet goed waarheen. Binnen twee uur gaat de bus, het is nog een eindje terugwandelen en het klooster is nu geen optie meer. Ik besluit om de hoge offerplaats te bezoeken die zich ook op een eind wandelen bevind. Ik begin dapper terug te stappen wanneer mij voor de zoveelste keer gevraagd wordt of ik geen ezeltje wil. Met gewoon bedanken kom ik er deze keer niet vanaf, de kerel vraagt van waar ik kom, en of hij even mijn piercing mag zien `ooooh i like it! Very nice!`. Natuurlijk vraagt hij me waar ik heen wil en heeft hij een betere weg om de offerplaats te bereiken. Ik twijfel, maar wil de vriendelijkheid van deze kerel niet afslaan dus wandel ik een eindje mee om te zien waarheen hij me leidt. Hij stelt me echter al snel voor om op zijn tweede ezeltje te springen en dan brengt hij mij erheen. ` Its a long walk...` zegt ie. Als ik hem vraag wat de prijs is antwoord hij dat ik zelf maar mag kiezen wat ik geef. Ah wat, waarom ook niet denk ik en stem toe. Hij helpt me op het ezeltje en daar begint het al meteen... ZIjn volle hand op mijn kont...! Ik reageer er niet echt op en we gaan op stap. Hij begint met de traditionele vragen, van waar ik kom, wat ik hier doe, of ik van jordanie hou, of ik hier alleen ben, of ik alleen woon, welk werk ik doe, vriendje...? Ik geef weer mijn verstandige antwoord en vanaf dat moment gaat de conversatie en het contact de verkeerde kant op. `Wat denk ik wel niet dat mijn vriendje nu aan het doen is thuis...`. Wanneer ik over trouw en vertrouwen in relaties begin, wimpelt hij het af als dikke zever. Ik moet hem vertrouwen en geloven dat mijn `vriendje` nu thuis vanalles uitsteekt. Ik kan mij maar beter ook eens laten gaan nu ik hier in Jordanie ben, is zijn idee.... Ik zou eens moeten een arabische vriend proberen vervolgt hij zijn verhaal. Eens van alles proeven.... Hoe hard ik ook mijn best doe om duidelijk te maken dat ik dat niet wil en dat ik vertrouwen belangrijk vind, het heeft geen zin, hij vindt dat ik me helemaal moet laten gaan en waarschijnlijk liefst met hem... Ondertussen bevinden we ons in open natuur en zie ik nergens toeristen... Mijn hartje klopt een beetje sneller en niet van opwinding, eerder ongerustheid. Vanbinnen woedt een strijd tussen gevoelens die me zeggen; `djeezus joke, chill relax enjoy alles komt goed` en gevoelens die schreeuwen ` o-ow oppassen, niet vertrouwen, dangerous situation, waar zit je zakmes,...` Ik weet niet naar welke ik moet luisteren en bedenk me dat mamie en papie me vroeger misschien iets teveel gewaarschuwd hebben voor mensen met slechte bedoelingen. Ik wil wel vertrouwen, maar er heerst ook zoveel wantrouwen vanbinnen. Ik blijf echter lachen en babbel meer dan anders. De gespreksonderwerpen zijn helaas niet wat ik verwacht heb. Nee nee, zijn volgende vraag is `do you suck?` !!!!!!!!!!!!! Gewoon een vraagje, om me te waarschuwen dat een condoom belangrijk is, want dat je anders een ziekte kan krijgen aan je lippen en sperma op je huid zorgt voor rimpels... Ik vind het toch niet vervelend om over sex te praten?? In Jordanie zijn ze daar namelijk heel open in. Ik antwoord hem dat we in het westen daar toch liever over praten met mensen die we goed kennen, aangezien het toch een intiem onderwerp is... Maar nee, niets daarvan, hij blijft maar doorgaan... `Over mijn sexy piercing die hij eens zou willen voelen met zijn lippen en over mijn prachtig kont... Ik vertrouw hem toch? Ik ben toch niet bang??` Ik veronderstel dat de onzekerheid op mijn gezicht stond af te lezen, ongeacht mijn vlot gebabbel en brede glimlach. Ik besef anderzijds maar al te goed dat ik hier in the middle of nowhere ben en dat ik mijn weg niet zelf kan vinden. Als hij me hier achter laat ben ik gescheten. Ik blijf die spontaan doen en vermeld toch even dat ik geen zin heb om over sex te babbelen, dat hij me liever iets over zijn land verteld.... Maar dat is kennelijk niet interessant genoeg. Wanneer we even later afstappen om iets te bekijken helpt hij me daarna weer om op de ezel te raken, daarbij legt hij weer fel zijn hand op mijn kont. Ik geef hem te kennen dat ik dat niet fijn vind en dat hij me maar op mijn rug of billen moet ondersteunen. Maar volgens hem is mijn kont de enige manier... Ik begin het zo stilaan op mijn heupen te krijgen... Nog een stukje verder moet ik er weer af en wanneer hij me dingen toont pakt hij me steeds stevig vast en staart naar mijn lippen. Ik probeer nog eens de boodschap over te brengen dat ik dit NIET FIJN vind!!! Mijn ezel weigert om verder naar boven te gaan en ik vind dat hij hem maar beter met rust laat, dat arme dier. Ok, dan kruipen we straks wel samen op 1 ezel zegt hij glimlachend. Grrrrrrrrrr...!!! Als ik er na vijf stappen weer af moet omdat we niet door kunnen beslis ik om gewoon te stappen. Daar is hij echter niet zo blij mee, maar ik houd vol, zeg hem dat ik een flinke meid ben en dat ik heus wel een stuk stijgen aankan!! Dit zint hem niet en eventjes zegt hij me dat ik dan maar moet betalen en dat hij terug keert. Daarbij verhef ik mijn stem en confronteer hem met het feit dat ik begod niet weet waar ik ben en dat hij me naar boven moet leiden!!! Uiteindelijk doet hij het wel. Al stappend voel ik me al een stuk meer op mijn gemak, maar hij blijft op mijn zenuwen werken. Wanneer we eindelijk boven zijn zie ik enkele toeristen en oh wat ben ik blij om die te zien!!! we arriveren bij een soort cafeetje waar ik even naast hem moet komen zitten en een cola drinken. UIt beleefdheid doe ik het, maar meteen begint hij me weer te bepotelen! Als ik hem zeg dat ik het niet fijn vind en dat hij me niet respecteert als hij verder doet moet hij lachen. Tja, alsof ze hier respect hebben voor vrouwen denk ik kwaad. Zijn voze praat gaat gewoon verder en het begint me neig de keel uit te hangen. Ik vraag hoeveel ik moet betalen, zijn antwoord daarop: `als je me kust en ik je piercing eens goed mag voelen met mijn tong hoef je niets te betalen`. Ik kom onnozel!!!!!! Ik zeg hem dat mijn `vriendje` dat niet zo fijn zou vinden en dat ik dat niet wil. Maar ja, die moet dat toch helemaal niet weten zegt hij me.... En zo breng ik het gesprek nog eens op trouw in een relatie, maar weer doet het hem niets. Een relatie is sex hebben, niet meer dan dat. Ook mijn uitleg over `liefde en genegenheid` interesseren hem niet. SEX! Ik betaal en vertrek. Hij vraagt me nog even of ik mijn kleedje omhoog wil doen zodat hij mijn kont nog eens goed kan bekijken.....!! `Im not a sexobject i`m a human being!!!!` zeg ik fel! ` nenenenenenene` doet hij me achter. Ik besluit deze conversatie met: `jaja, je bent niet gewoon om deze woorden van een vrouw te horen he!!!` en een bedanking. Daarna storm ik naar boven, steek mijn ipod in de oren en probeer te genieten van het fenomenale uitzicht die ik nu echt verdiend heb. Het hele gedoe blijft toch even in mijn hoofd hangen. Ik ben zo kwaad en hoef eventjes niets meer te weten van Petra! Maar ik herpak me snel en bedenk dat deze onnozelaar mijn fun niet mag bederven. Morgen kom ik terug, doe alleen het klooster en niemand hoeft mij te helpen!!! NIEMAND!!!

Vervolgens loop ik achter een groep spanjaarden aan die de berg afdalen, op die manier ben ik zeker dat hij me de juiste terugweg heeft aangeduid. Ik ben doodop als ik beneden kom en rust eventjes uit vooraleer ik de siq terug inga. Daar wordt ik ook weer aangesproken door een bedouin die me thee wil aanbieden en me naar een plaats wil brengen waar het mooi is, ik bedank vriendelijk en snel de kloof in. Petra is bijna leeg. Sven en Sander zitten op een ezel richting hotel. Onderweg kom ik nog enkele mannen tegen die me vragen waar ik verblijf en of ze misschien een kans maken voor vanavond.... Ik kots het uit!!! Eenmaal uit Petra spring ik in een taxi en ben zo tevreden dat de chauffeur niet veel tegen me zegt. Als ik in het hotel aankom is iedereen al aan het aanschuiven voor het gigantische avondbuffet. Ik ben zo tevreden dat ik hier sta en dat ik ok ben. Ik kan even geen jordaanse vent meer zien of ruiken!!!
Wat later komen sven en sander toe en kan ik mijn relaas doen. Ze schrikken toch ook wel, maar we knn er al gauw mee lachen. Na het zalige eten bestellen we een waterpijp met appelsmaak en genieten van de rustige avond. Als ik later nog naar het internetcafe wandel blijven de blikken in mijn ogen hangen. Enkel mannen op straat en ze staren me genadeloos aan. Ik kom echt slecht! Voor hen ben ik een lustobject. Of ze mij nu mooi vinden of niet laat ik in het midden. Dat ik niet van top tot teen in kleren gehuld ben, en anders ben dan de vrouwen hier (rood haar, piercing, sproeten,....) lijkt me voor hen al voldoende. Ik weet niet of ze iets zouden doen, ik denk wel dat ik niet lang zou moeten aandringen als ik het zou willen. Materiaal zullen ze hier niet pakken, mijn camera en gsm zijn veilig, mijn lichaam echter...
Dit is het minder leuke gedeelte aan deze reis. Maar ja, aan alles zijn positieve en negatieve kanten natuurlijk. Na nog wat vrolijk gekwetter in de kamer beginnen we aan onze welverdiende nachrust.

De volgende ochtend lukt het ons weer niet om de wekker te volgen. Een stuk later dan gepland komen we in Petra terecht. Sven en Sander gaan nu naar de offerplaats, ik wandel richting klooster. Ik heb niet veel goesting om de klim aan te gaan, maar ik moet dit gezien hebben, dus stap ik stevig door. Onderweg krijg ik nog enkele opmerkingen over mijn piercing die ze ooooh zo leuk vinden. Alle ezelaanbiedingen weiger ik kort en beleefd. Ik doe dit zelf wel!!! De klim is zwaar en vermoeiend en de zon brand op mijn rug, maar ik voel me op mijn gemak en dat is goud waart! Eenmaal boven wachten mij enkele prachtige uitzichten en natuurlijk het uitzonderlijk mooie uitgehouwen klooster. Ik wandel naar de viewpoints en wanneer ik het tweede uitzichtpunt boven kom blijk ik er helemaal alleen te zijn. Dat geeft mij meteen de gelegenheid om wat te spelen met mijn zelfontspanner...Hmmm klinkt een beetje raar zeker...? De zelfontspanner van mijn camera natuurlijk he... Zo sta ik ook zelf eens op de foto! ;-) Bij het afdalen passeer ik enkele mensen die ik hoor zeggen: `ist aliere vo no boven te goan?` AAAAAAAAAAAAAAAAAAAaHHHHH West vlamingen!!!roep ik enthousiast. Het floept gewoon spontaan uit mijn mond! Wat is het fijn om deze fantastische mensengroep ook hier tegen te komen!! We slaan een praatje in het gezappig west vlaams (jaja ik kan het nog) en wensen elkaar vervolgens nog een prettige reis! Ik vind het werkelijk de max en wandel met een grote glimlach terug naar beneden! I like my people!!! ;-D
Beneden ontmoet ik Sven en Sander terug. De zon is echt keihard aan het schijnen en ondertussen heb ik toch al een kleurtje. Tussen rood en bruin!

Vervolgens hebben we een tweetal uur in de auto gezeten. Allen kapot van de felle inspanning in Petra en de eigenlijk veel te korte nachten. Na eensnelle stop in het visitors center van Wadi rum, waar we onze woestijntrekking voor morgen boekten, reden we door naar aqaba, leverden onze auto in en gingen eindelijk een hapje eten! Het was al van deze morgen geleden...!
We zijn alle drie echt stikkapot van de inspanning en ik ben de enige die nog niet in haar bedje ligt. Bij deze brei ik er een eind aan en duik er ook snel in!! Morgen duiken we dus de woestijn in en slapen een nachtje onder een hopelijk prachtige sterrenhemel!! Daarna zit onze reis er al bijna op!! Maar tis nog genieten van de laatste vier dagen!! Zalig weertje hier trouwens.. Ai sorry... bij jullie niet zeker....? Hihihihihihi!!

Tot snel iedereen en bedankt voor de lieve reacties!!!

Liefs
Te-vaak-aangestaarde Joke