Hello everybody!

Het is weer zover, de Jos zit weer int buitenland! Donderdag haastte ik me door mijn laatste dag heen. Ik had veel te veel te doen en te weinig tijd voor wat echt belangrijk was. Om 12u s nachts deed ik nog mijn afwas, haalde ik nog een machine leeg, en koos mijn kleren voor de reis,... Tegen 1u20 kon ik eindelijk in mijn lekker gezellig bedje duiken! Om er de volgende dag om 7u terug uit te KRUIPEN. Sven, die reeds in Madaba was zond me het bemoedigende berichtje dat we ( Sander en ik) zeker niet voor 1u snachts aan het hotel zouden toekomen... Nee, want onze auto zou niet klaarstaan, we zouden eerst nog moeten bellen, de weg daarheen zou overigens ook niet eenvoudig zijn, de autos rijden schurdigen dan moesten we ook nog eens in Madaba zelf op zoek gaan naar de hostel.... De moed zakte me een beetje in de schoenen...Was het wel een goed idee geweest om zelf een auto te huren ipv openbaar vervoer te gebruiken...? Ik duwde mijn zorgen aan de kant en besloot dat we het wel allemaal zouden zien eenmaal we gearriveerd waren. Mijn eerste vlucht bracht me tot in Istanbul. De mensen naast mij waren een franstalig koppel. Die vrouw had ontzettend veel te vertellen tegen haar man want gedurende de volledige vlucht van ongeveer een dikke drie uur hield ze haast geen minuut haar kwebbel. Soit, best gezellig voor die mensen natuurlijk... Ik hield het bij een dutje! Eenmaal in Istanbul slofte ik door de transitzone. Hier moest ik een tijd van 4u overbruggen...Zucht.... Het weertje was er echter zalig dus ik besloot op zoek te gaan naar een terras. En wonder bij wonder stootte ik al snel op een bordje die mij daarheen zou leiden. Ik stap de roltrap op volg de pijltjes, verlang al naar de zon op mijn snoet en.... kom terecht op een overdekt platform waar de frisse lucht verpest wordt door een tiental verstokte rokers.... Geen zon en stinkstokken... teleurgesteld draai ik me om en wandel weer weg. Na een tweetal keer langs alle winkeltjes geslenterd te hebben grijp ik naar mijn gsm om een bericht te sturen. Al snel kom ik tot de ontdekking dat hij mij na Thailand ook hier weer in de steek laat.... `Tis niet waar he` denk ik geergerd! Ik voel meteen een onbehaaglijk gevoel opkomen en kom hiermee tot mijn eerste bedenking deze reis... Ik ben verslaafd aan mijn gsm... Of laat het ons anders benoemen, ik vind het vreselijk om volledig afgesloten te zijn van al mijn dierbaren. Ik kan er niet mee om dat ik niemand kan bereiken als ik daar zin in heb, dan voel ik me echt alleen. Ik blijf proberen maar mijn gsm weigert mee te werken! Ik denk aan al degenen die nerveus op een bericht van mij zitten te wachten...en geen zullen ontvangen. Doeme!
Ik besluit dan maar om een dutje te doen, de beste manier om om te gaan met lastige situaties. Ik zoek een bankje,plof me neer op twee zitjes, prop mjin ipod in de oren (want oh ja tegenover mij zit weer iemand die vindt dat hij iedereen van zijn muziek moet laten meegenieten...grrrr) en val in een onregelmatige slaap. Wanneer ik even later mijn ogen open ben ik omringd door japanners.... blijkbaar heb ik mij neergelegd aan de gate met vlucht richting Tokio... Woeps. Ik word een beetje raar bekeken, maar besluit toch nog even mijn ogen te sluiten. Slapen komt er echter niet meer van. Tegen 5u15 vind ik dat het wel tijd is om nog wat te slenteren, een burger king te doen en me dan richting gate te begeven. MIjn vlucht vertrekt om 19u en ik word ongeveer tegen 18u verwacht. Ik wandel naar de borden om te zien welke gate ik moet hebben straks. `Amman`... Naast de naam van de stad flikkert iets in het turks dat ik niet kan lezen, plotseling verschijnt: `Wait in lounge`... Wait in lounge? Wait in lounge??? Nu al?? De vlucht is pas om 19u toch... Mijn ogen schieten naar de uuraanduiding op het paneel... 18u20... 18u20?????!!!! Sjiiiiiiiiiiit, ik was glad vergeten dat je de tijd hier een uurtje moet doordraaien!!! Ik ben meteen wakker en snel mij richting gate, geen burger king meer dus!! Wat een geluk dat ik tijdig tot deze constatie gekomen ben, anders was ik echt gescheten!!! Typisch weer voor mij om dit tegen tekomen (al hoorde ik later dat sven net hetzelfde voor had...)!!Ik kom er gelukkig nog ruim op tijd aan en tref er ook meteen Sander. Hij is deze namiddag nog Istanbul gaan verkennen! Waneer ik hem confronteer met sven zijn zorgwekkend berichtje stelt hij me meteen op mijn gemak. Volgens hem zal de auto zeker klaarstaan en moet de weg naar daar niet zo moeilijk zijn. Hij heeft ook ruim voldoende dingen opgezocht op het internet... Ik ben er weer gerust in....
De tweede vlucht heeft een vertraging van 30 minuten en verloopt even goed als de eerste. Ook hier dommel ik weer voortdurend in slaap. Tegen kwart voor tien arriveren we in Amman. Vooraleer de lange rij voor de visa aan te schuiven moeten we ook nog es de lange rij van de money exchange aanschuiven.... We mogen immers niet betalen met euro. We zijn toch wel 40 minuten zoet... Ik probeer nog eens mijn gsm te onderwerpen aan mijn eisen en wensen, maar hij blijft weigeren.... Wanneer ik de reclame van orange zie beslis ik om morgen of vandaag nog een nieuwe jordaanse simkaart te kopen! Spetterend idee van mezelf!!!
Wanneer we eindelijk door visa en immigratie geraakt zijn liggen ons rugzakken nog eenzaam en alleente wachten op de baggageband. Eenmaal in de hal zie ik een ventje met een blaadje waarSander zijn naam op staat, hij leidt ons meteennaar de auto ( Makkie dus Sven!!!).
Eventjes alles overlopen en dan kunnen we vertrekken. Maar wat blijkt als we eenmaal willen starten... het is een automatique en Sander had uitdrukkelijk naar een schakelbak gevraagd... Zucht... Hij loopt het ventje nog achterna en die zegt dat hij die de volgende dag wel nog kan leveren als we dat willen, maar nu moeten we het met deze stellen. Sander vloekt eens even, maar al bij al brengt hij het er goed van af vind ik zo!! Het is een goeie chauffeur en alles verloopt vlotjes!! Nog voor 12u arriveren we, zonder ook maar 1 keer fout te rijden, aan onze hostel. (Ne sven!!) Sven ligt al in zijn bed maar is meteen wakker als we binnenkomen ( kan ook nie anders natuulijk). Het klikt meteen tussen de jongens, ze praten en lachen en ik... zag dat het goed was!!! Na nog een avondwandeling om wat geldaf te halen en een chocomelkje te drinken duiken we ons welverdiende bedje in... MET oordopjes want blijkbaar is het uitgaansavond en we horen de beats tot in de kamer... This feels like vacation....Zucht.
Alsof ze me er echt nog eens goed aan willen herinneren dat ik op reis ben word ik om 4u wakker door het gejengel van de moskee.... Die zich blijkbaar net achter onze hostel bevindt... Mijn hartslag begint weer spontaan te versnellen en mijn bloed te koken... Ik prop mijn oordopjes nog dieper en weet weer helemaal waarom ik totaal niet dol ben op de Islam!!! Als je wil bidden, goed, maar doe het voor jezelf en betrek er niet heel de stad in!!!!!!!!!!! Er zijn mensen die willen slapen om 4u snachts!!!!!!!!!!
Ah, geef mij dan maar het christendom denk ik... ale op het detail van de pedofilieschandaaltjes na....

Smorgens om 9u20 is hte veel te vroeg, maar moet ik mijn bed uit. We nemen ons eenvoudig ontbijt op het terras boven en genieten van een stralend blauwe lucht met volle zon!! Het bruinen kan beginnen!! Na het ontbijt ga ik meteen op zoek naar een sim kaart. Wanneer ik door de stad loop met mijn blote schouders valt het mij meteen op dat ik de enige ben... Oeps ja, dat mag hier niet echt bedenk ik me... Ik voel hoe ik aangestaard wordt door de mannen, hun donkere priemende ogen boren zich in de mijne...maar ik wend al snel mijn blik af en besluit om niet teveel oogcontact te zoeken. Ik probeer wel te zien naar waar ze kijken en raak er niet direct uit of het nu mijn blote schouders of mijn borsten zijn die hun aandacht trekken....
Soit, ik hou me in en kijk zoveel mogelijk naast mensen. In de gsmshop word ik vriendelijk geholpen en even later ben ik weer een gelukkige westerse bereikbare gsm mens!
In de voormiddag besluiten we om Madaba te verkennen. De zon schijnt heerlijk, maar ook de wolkjes doen hun intrede. Het blijft echter lekker! Madaba op zich is niet zo bijzonder, een moskee, een kerk, een archeologisch park met mozaiek,.... Hmmm we hebben het al snel gezien. Na een hapje gaan we op zoek naar een stukje natuur! We stappen de auto in en zetten onze route richting Dode zee!!!! Woehoe!!! Ik ga drijven!!!
De route erheen is prachtig! Om de 1 of andere reden zijn we langs een andere weg dan de hoofdweg gereden (ik had nochtans gezegd dat er een pijl rechtdoor stond, ma ja...) en kwamen we zo terecht op een zigzag weggetje tussen de heuvelsbergen ( ik raak er niet aan uit welke van de twee het is). Prachtige uitgestrekte landschappen. Droog, maar mooi en met verrasend veel kleurschakeringen! Eens iets helemaal anders dan wat ik normaal te zien krijg.
Eventjes later komen we wat vrij rondlopende dromedarissen tegen! `Kijk daar` roep ik enthousiast! En we stoppen meteen voor een fotoshoot. De beesten staan in het midden van de weg maar lijken zich daar niet aan te storen. Zelfs als we toeteren kijken ze ons een beetje dom aan en blijven gewoon staan. Best wel grappig!!!
Na een uurtje rijden, zig zag, op en neer,... komen we eindelijk aan aan de dode zee. We parkeren onze auto en gaan op zoek naar een plaats om erbij te komen. Dit is echter een toeristische trekpleister die stevig uitgebuit wordt. Je moet als het ware op een prive strand binnen raken en hiervoor betaal je al snel 10 tot 15 JD. Ik weiger te betalen en we wandelen door tot we een open plaats vinden om de zee te bereiken. Hier vertoeft echter niemand en er is geen zand, enkel stenen... We zien een eindje verder het strand waar iedereen zit... en wat nog meer.... de omheining is een beetje ingestort, dus mss kunnen we er wel stiekem binnen kruipen...!!! Ons plannetje werkt even, tot we te dicht bij zijn en een bewaker ons opmerkt. Doeme.... We moeten dus toch mee naar de ingang en betalen de volle pot. Ah ja we hebben tenminste geprobeerd he!! Ook hier word ik aangestaard dat het geen naam heeft... Ik besluit het te negeren, maar hou toch ook een topje boven mijn bikini aan. Er loopt hier namelijk niemand in bikini.... `Ah wat, als je het niet aankan, kijk dan niet!!` denk ik. Onnozele venten met hun onnozele regeltjes. Ze moeten hun lusten maar een beetje lerenbedwingen en de vrouwen vrij laten!!!
Even later lig in te dobberen in de dode zee!! Hoe zalig vreemd en tegelijk leuk!! Ik strompel er echter een beetje te lomp in en er pletsen enkele druppels in mijn oog en op mijn lippen. Een brandende pijn verspreid zich!! Amai, dit zout bijt dat het geen naam heeft!! Pieken!!!
In mijn ogen wrijven maakt het alleen erger en aan mijn lippen lekken is gewoon zelfvergiftiging. Dit water smaakt naar petrol!! Soit, ik doorsta het en laat me lekker drijven. Wat een fun!! Ondertussen zien we mensen zich insmeren met de helende modder en uiteraard wil ik dit niet missen. We ploeteren naar de kant en sven en ik beginnen de modder over ons lijf te smeren. Het is echt vet en onze voeten zakken helemaal weg. Even later zijn we twee negertjes!! Fotosessie Sander!!! Ik zet achteraf ook nog wat stempels met mijn handen! De max om hier mee te knoeien!!! Dikke lol! Maar dan wordt het toch tijd om ons eens af te spoelen. Het zout bijt echt massas, maar het is draaglijk, gelukkig heb ik nog niet teveel wondjes!!! We genieten nog wat van de zon en het uitzicht en keren daarna terug. Graag wilden we nog Mount Nebo zien (vandaar zag moze het beloofde land ofzo), maar wewaren te laat want hetwas al afgesloten. Dus dan zijn we teruggereden naar Madaba. Ik begon echt al moe te worden, het gebrek aan slaap en de drukke dag eisten zijn tol. Toen we in de hostel aankwamen wachtte ons echter de onaangename verrassing dat we niet meer konden blijven. We hadden ons verblijf te laat verlengd en de kamer was al gereserveerd....
De man voelde zich echter zeer schuldig en zocht voor ons een oplossing a zelfde prijs.
Even later stapten we dus terug in de auto en reden achter iemand aan die onze een nieuwe slaapplaats zou bezorgen. We arriveerden aan een huis met een poort.... Sven ging even naar binnen om te kijken en kwam toen terug met de boodschap dat dit het huis van deze man en zijn fmilie was, de kindjes stonden al nieuwsgierig in de deuropening te piepen...
Sven en Sander vonden het de max, ik was een beetje minder enthousiast, maar wou zeker niet tegendraads doen, dus ik stemde toe. En ik weet, nu denkt iedereen: `aleeeeee jo, das toch de max, bij een familie ter plaatse logeren, kan het puurder???` I know i know... Maar ik ben een vrij beest... ik moet mijn vrijheid hebben en als je bij mensen logeert is dat anders. Je hebt bepaalde verplichtingen enzo. Je moet eventjes thee drinken, je moet praten, je moet sociaal zijn, je moet mss mee eten,... Ik ben op reis, ik wil niets moeten, ik wil knn zwijgen als ik dat wil,... Vrijheid nu,is niets moeten. Maar soit, na het verplichte beleefdheidstheetje kunnen we eindelijk iets gaan eten. Sven heeft al door dat ik vermoeid ben en dat ie beter voorzichtig is nu...hihihi...:-) Soit we hebben gegeten nu en ondertussen zijn sander en sven al teruggewandeld, ik zit weer veel te lang op dit internet!! Maar ja, jullie weten wel, een keer dat ik begin te vertellen ben ik vertrokken he!! Sorry voor de typfouten, tis qwerty en daar vind ik niet alles op.

Maar goed ik neem affscheid en hoop mijn weg terug te vinden naar het huis!! Geen paniek mamaaaaaa!! Lukt me wel...hoop ik.... :-)

Lieve iedereen, bedankt om weer te lezen, vergeet niet van een reactie te plaatsen, you know i love it!! Tot binnenkort met een nieuw avontuur!

Dikke knuf en veel liefs
Dode zee Joke