Hallo iedereen!

Deze keer breng ik jullie verslag vanuit Ubud in Bali! Gisteren verlieten we gili trawangan om tegen de avond onze laatste bestemming te bereiken. Maar vooraleer daar over te vertellen gaan we terug naar het moment na mijn laatste verslag.

Zaterdagavond, we hadden onze tweede dag paradijs achter de rug en gingen s`avonds nog eventjes genieten van de feestelijke sfeer. Overal toeristen die de lol van hun leven maken.
De volgende ochtend sliepen we uit tot elf uur, namen een lekker ontbijtje en gingen toen op wandel. Het was de bedoeling om rond het eiland te wandelen, maar na een half uurtje vond ik het toch eventjes tijd om een duik in de zee te nemen. Zo gezegd zo gedaan. We placeren ons op de gratis strandstoelen, in de schaduw weliswaar, en springen even later de zee in. Het water voelt heerlijk op mijn zwaar verbrande rug! Na een beetje weken nestel ik me terug op mijn zetel en verdiep me verder in mijn boek. We bestellen een verse fruitsalade met ijscreme...Mmmmm!!
Niet veel later val ik op mijn buik in slaap en wanneer ik wakker wordt heb ik een prachtig verticaal bamboemotiefje op mijn lichaam. De hitte steekt weer op dus duiken we nog eens in het water en pas daarna gaan we verder met onze eilandtoer. De zon brandt genadeloos en ik probeer zoveel mogelijk van mijn lichaam te bedekken met mijn sarong. Mijn huid heeft namelijk echt eventjes genoeg van de zon!! Hoe verder we wandelen hoe rustiger het wordt. Hier en daar komen we nog een hostel tegen of zijn er mensen volop bezig met een nieuwe hostel te bouwen. Binnen tien jaar kun je dus rond heel het eiland logeren, zoveel is duidelijk!
De kalmte is zalig en het lijkt me heerlijk om samen met je lover in 1 van deze meer afgelegen bungalows te verblijven (andy hiiiiiiiiint ;-))!
In een tweetal uurtjes zijn we erin geslaag om terug in het drukke deel van het eiland te belanden. Het zweet gutst alweer van onze lijven dus duiken we nog maar weer eens in de zee.
Mijn rug laat steeds meer merken dat ze niet tevreden is met mijn gesnorkel van gisteren. Bij elke beweging trekt ze hard tegen en schiet de pijn door mijn lichaam.
Wanneer we gaan eten wordt het niet veel beter. Ondertussen hebben Sven en ik al een nieuwe spuitbus aftersun gekocht die hopelijk wat meer verdoving brengt. Het eten is heerlijk, maar niet veel later geef ik het al terug aan de wc. De pijn is namelijk zo fel dat ze op mijn maag slaat. Harde tante als ik ben besluit ik toch nog om iets te gaan drinken en belanden we in het hippe cafe rudi`s waar we met een geamuseerde glimlach de mensen volgen die net mushrooms gegeten hebben en de lol van hun leven hebben! Na haar pintje vertrekt Nancy naar het hotel. En een half uurtje later wandelen ook Sven en ik terug langs het strand, maar wanneer we bijna aan de hostel komen schiet het hem net te binnen dat we helemaal niet hebben betaald!! Je kent me of je kent me niet, maar ik voel me meteen ongelofelijk schuldig en zit ermee in dat ze ons gaan opsporen! Ik besluit om morgen een andere weg te nemen naar de haven en er ZEKER niet te passeren!! Sven lacht me uit....
De nacht die volgt is vreselijk (ik word waarschijnlijk gestraft omwille van het niet betalen!) hoe ik ook lig, alles doet pijn, de minste beweging zorgt voor een pijnscheut. Alsof dat nog niet genoeg is moet ik toch wel een drie keer die pijn in het toilet gaan lozen.Wat een ellende. Die glimlach van de voorbije dagen is nu wel erg ver te zoeken.

De volgende ochtend vertrekken we richting Bali. Ik draag mijn grote rugzak op mijn buik en we nemen een andere weg! Het gehobbel van de boot maakt mijn maag niet veel gelukkiger, maar ik houd alles in. Wanneer we echter, terug op Lombok, wachten om op de bus te stappen spurt ik naar de wc om daar een volgende portie pijn te lossen. Tijdens de busrit zit ik voortdurend vooruitgebogen want zelfs tegen een zetel leunen kan ik niet. Ik begin te denken dat dit echt geen gewone zonnebrand is en maak me hevig zorgen. Ik stuur alvast een sms naar mijn apotherassistent zus die me te hulp schiet.Op de ferry naar Bali worden we overstelpt door mensen die ons vanalles willen verkopen! Wanneer de zoveelste man passeert die te luid `Naaaaaaasi` roept reageren we alle drie, onafgesproken, met een even luide `Noooooooooo!!!`. Iedereen schiet in de lach, het ventje ook, maar hij is snel weg! Even later komt een madameke naast mij zitten die teveel wriemelt waardoor ze naar mijn `pijn` teveel tegen mijn rug schuurt!! Dus ik leg me op de grond op mijn rugzak en val in slaap. Vier uur later arriveren we eindelijk in Bali, na nog eenwc stop voor mij, springen we op het busje die ons naar de eindbestemming Ubud brengt.
Ubud is een prachtige stad met veel cultuur en ook wel veel toeristen. Na ingecheckt te hebben gaan we onze lege maag vullen (die van mij is echt wel leeg, aangezien ik hem ook voor het eten nog eens geleegd heb). Terwijl we genieten van onze maaltijd horen we enkele oudere venten aan een tafeltje verderop nogal oneerbiedig praten over `dutch` en `Belgium`. Ze noemen het Nederlands een soort , hoe was het ook weer: `marteling van de keel`? Mijn chauvinistische stekels gaan rechtop staan en met een dreigende blik en samengeknepen oogjes kijk ik hun richting uit. Ze zijn echter teveel in hun gesprek verwikkeld om op mij te letten. Als ik even later mijn eten alweer af sta aan de pot kom ik de man tegen die de liefelijke woorden uitsprak. Hij blijkt zeer sociaal want schud mij meteen de hand (ieuw pipi!!, vraagt mijn naam en vanwaar ik kom. `BELGIUM` zeg ik zeer nadrukkelijk.
Na nog een tweede stormloop naar de wc kan ik toch eventjes rustig blijven zitten en schuift hij bij aan onze tafel. Ik vraag hem of hij `dutch` werkelijk zo`n vreselijke taal vindt?? `Natuurlijk niet, het was maar een grapje, daar kunnen we toch wel tegen, my apoligies!`. Bernard, zo heet hij, woont al 36 jaar in Ubud, heeft al heel wat van de wereld gezien, is oorspronkelijk van Londen, reporter en vindt mij ongelofelijk knap. Ik doe hem herinneren aan een vroegere vriendin van hem, Morgane... Hij wil zelfs, `gewoon voor de fun`, mijn emailadres. Ik krijg nog een paar fascinerende blikken en daarna verdwijnt hij.
Ik ga die avond nog een paar keer mijn maag legen en op aanraden van mijn reisgenoten neem ik dan toch een imodium voor ik in bed kruip. Mijn rugpijn is ondertussen gelukkig al een stuk verminderd en dat maakt me echt blij!
De nacht verloopt rustig en zonder schijterij! Al denk ik dat ik vandaag toch wel de 50 muggebeten overschreden heb... Ik zit dus voortdurend te krabben. Mijn rug heeft de strijd opgegeven en maakt mij het leven terug een stukje aangenamer.
Vandaag zijn we Ubud gaan verkennen. We hebben eigenlijk vooral geshopt (marktjes, winkeltjes) moet ik eerlijk toegeven....het is hier werkelijk een paradijs voor mij!! Wat een zalige spulletjes! De solden in Belgie kunnen mij gestolen worden, de dingen kosten hier evenveel en zijn veel mooier!! Na onze honderden aankoopstops komen we eindeiljk aan in Monkey forest. De aapjes lopen en zitten overal op onze weg. Mega grappig! Nancy gaat uit haar dak!
Ik draai met mijn ogen wanneer ik een amerikaanse tuttebel zie schreeuwen omdat er een aapje aan haar rok hangt. Even later doe ik de schrik van mijn leven op wanneer er een aapje op mijn rug klimt...Mja, geen verder commentaar...
S`avonds zijn we naar een `kecak fire and trance dance` geweest. Heel bijzonder, een beetje raar, maar wel eens de moeite om te zien. De klederdracht is prachtig en op het einde liep er een vent verschillende keren door een brandende stapel kokosnoten. We kwamen dus met een reeks zwarte stippen terug buiten.
Morgen gaan we een fietstochtje maken naar de prachtige rijstvelden! En daarna, mja dat zien we nog wel. Zondag nadert met rasse schreden.....

Veel liefs en bedankt voor alle reacties!

Muggenbobbel Joke

Ps:

- Chris collega: onze nachten zullen reisgevuld zijn ;-)
- Kaat: Merci voor de ondersteuning he! En een dikke proficiat met je diploma! Ik heb een strak
bruin lijf op de post gedaan maar vrees voor de houdbaarheidsdatum als hij aankomt ;-)
- Wostje: gaat je feestje niet door?? Ale komaan creativiteit!! Dat lukt je wel! Ik wil helpen!
- Inge D: Breughelfeest goeie opkomst?? Moet een fantastisch team organisatoren geweest
zijn :-)
- Nele: ik dacht nu echt dat jij een hele nacht had zitten wenen, met da Gino naar graspop is
enzo he.... Hoewel...;-)
- Truikie: Venten hier voor jou en al ;-) Goed rapport voor Joyce??