Het is dinsdagochtend en voor de verandering wordt er om 5u op de ruit geklopt. Ik heb amper geslapen aangezien onze hostal voor het `Marina cafe` ligt en daar wordt gekweeld tot 3u s`nachts... Je kunt je voorstellen hoe zeer ik daar van hou.... Hoe dan ook, ik spring uit bed, neem nog snel een doucheke en laat onze slapende Nancy achter. Zoals gewoonlijk moet ik weer een tiental minuten wachten op Sven die nog niet klaar is. Wanneer hij eindelijk zover is springen we in de auto en daar maken we kennis met Teresa ( een blonde dokterstudent uit Tsjechie) en Karin (een blonde dokterstudent uit zweden). Jaja ik was omsingeld.... De rit was weer hobbelig en draaierig en algauw moest Karin eventjes de auto uit om iets te lossen. We stopten ook nog eens aan een moskee omdat onze chauffeur even moest bidden.
Ik kreeg het behoorlijk moeilijk, mijn lijf en mijn geest waren doodmoe,en ik kon niet slapen want de bochten en putten maakten me steeds weer wakker. En straks begon de trektocht, dat beloofde... Rond half acht komen we aan bij een soort restaurantje en daar krijgen we ons eerste ontbijt, een bananenpannekoek! Lekker, maar het vult wel enorm!! Daarna reden we weer een stukje hoger en zo kwamen we aan de ingang van het nationaal park waar de vukaantrekking begon. We ontmoeten onze gids en er kwam nog een koppel bij (franse en een engelsen) die uiteindelijk onze groep vervolledigden. Het gezelschap: Karin de zweedse, Teresa de tjechische, Jessica de franse, een roste engelsen waarvan ik zijn naam eigenlijk niet weet en sven en ik.
We vlogen er meteen in, de gids gaf een stevig tempo aan, het zweet begon rijkelijk te vloeien en ik raakte al snel achterop. Bij de eerste stop bonkte mijn hart in mijn keel, jeetje dat beloofde een zwaaaaaaaaaare trek te worden!! Vanaf de eerste stop stonden er telkens bordjes met daarop de km tot de volgende stop. In `Pos I` was onze tweede pauze en die liep over 1 kilometer. Maar 1 kilometer winkelstraat is helemaal anders dan 1 km regenwoud ze!! Amai, de hele weg ging stijl omhoog, met boomwortels en trappen, met losse steentjes en zand! Liters zweet gutsten uit mijn lijf! Jajaaaaaaaa, Joke wou de Rinjani doen, tuurlijk!
Ik liep telkens een heel stuk achter op de rest van de groep, maar het was van groot belang dat ik dit op mijn eigen tempo deed, want er wachtte ons die dag 8km wandelen en ALLES steil omhoog. Dus daar liep ik dan, of ja, daar slenterde ik dan, op mijn eentje door het regenwoud. Telkens als er een pauzepost was kwam ik terug even bij de groep, maar zodra we weer startten viel ik af. Af en toe begon ik te `lalalala` en of te `pampidam`en om mezelf toch even te herinneren aan de luchtigheid van deze excursie. Tegen de middag bereikten we `Pos II` en daar kregen we ons middagmaal. Onze dragers en tevens onze koks (dikke pluim voor hun prestaties want zij liepen dit hele eind met een bamboestok met aan weerskanten propvolle manden over hun schouder) maakte het eten klaar. Lekker basic! Takken verzamelen, vuurtje stoken, enkele stevige dikke takken in de grond om de pan boven het vuurtje te zetten, groentjes snijden, waterkoker erop, eitjes erin,.... Fantastisch!! We kregen een bord soep met verse groenten en noedels erin! Enkele sneetjes verse ananas en een mandarijn als dessert.
We kregen het al snel koud wat uiteindelijk zaten we hier al op een redelijk hoogte. Door al de inspanning en de mijn zwetende lijf in deze koude kreeg ik al snel barstende koppijn. Heel ongepast tijdens dergelijke trekking.... Maar ik ging natuurlijk zonder morren door. De volgende trek was 2.5 km lang en dat is echt een lang stuk zonder pauze!! Onze tsjechische babbelzieke barbie (sorry ze noemde zichzelf ook zo, maar buiten haar blauwe ogen en blonde haren heeft barbie er niet veel aan....) droeg ballerina`s (!!!!) en begon na een tijdje toch ook wat achterop te geraken. Sven wachtte mij ook geregeld op, lief toch he? En zo liepen we toch wel een tijdje met z`n drieen achteraan. Vond ik wel minder comfortabel want ik kon nu niet meer `lalala` en.
Bij `Pos III` verlieten we eindelijk het regenwoud en kwam de zon ons terug tegemoet. Terwijl ik even een eindje verder afdaalde om een plasje te doen zag ik enkele aapjes in de bomen slingeren. Nog nooit dergelijke ervaring gehad als ik naar het toilet ging!!!! Als ik klaar was riep ik sven en samen bewonderden we de lollige wezentjes die van boom tot boom slingerden om de vruchten uit de bloemetjes te halen. Ze waren zooooooooo dichtbij en ik kon ze prachtig op foto nemen!!! Fascinerend! Ik had er toch wel enkele uren naartoe kunnen staren! Maar helaas, we moesten weer verder. Nu kwam het ruwe stuk, onder de blakende zon, maar met een steeds fenomenaler uitzicht! De hellingen waren nu nog steiler en gladder want de steentjes zorgden ervoor dat we steeds uitgleden! Pffffffffffff... afzien! Ik sprak met mezelf af om telkens 50 stappen te zetten en dan even te pauzeren, in die 50 stappen zaten zeker wel 10 uitschuivers, maar goed, ik ging vooruit....traag...maar vooruit. Ik trok me geregeld op aan grassprieten en kwam op het keigoede idee om met een grassprietje een beetje zweet van mijn gezicht weg te wrijven... ik heb nu dus een snee in mijn gezicht... Tjah, al doende leert men zeker.... Omstreeks 17u kwamen de tentjes in zicht en bereikten we eindelijk de rand van de vulkaan. Het uitzicht was adembenemend!! Aan de ene kant was alles groen, kon je in de verte de vulkaan van bali zien, zag je de zee en staarde je op een prachtig wolkentapijt waarin de zon weerspiegelde. Aan de andere kant zag en hoorde je de brullende vulkaan aan het meer waaruit grote witte wolken kwamen. Nog een heel eind boven de rand torende de Rinjani, waar we helaas niet op konden vanwege de dampen van die ander. Terwijl ik met volle teugen genoot van de ondergaande zon en alle prachtige kleuren die daarbij tevoorschijn kwamen ( jaja er wacht jullie weer een reeks zonsondergang fotos!!) maakten de koks/dragers ons avondmaal klaar.
Even later konden we `aan tafel` gaan. Onze koks zaten aan de andere kant met uitzicht op de vulkaan. Ondertussen was de zon al een eindje gaan slapen en maakte de duisternis, beetje bij beetje zijn intrede. En met deze duisternis kwam plotseling ook de brandende lava van de vulkaan tevoorschijn. Deze hadden we nog helemaal niet opgemerkt omdat er teveel licht was. We zagen en hoorden de vulkaan pruttelen en de oranje brei uitspuwen, die vervolgens traag langs de wanden naar beneden stroomde. Het zicht was fenomenaal!! This is a once in a life time opportunity!!!!!!!!!!!!!! Wie kan zeggen dat hij ook zijn avondmaal nam met zicht op een spuwende vulkaan??? Daar zaten we dan, met zn allen op een rijtje, met ons bordje nasi goreng met kippebil en kroepoek te genieten van dit natuurwonder! Het werd al snel heel donker en de lava werd steeds feller. Ook de sterren kwamen nu in enorme massa tevoorschijn! Wat een pracht!! We zagen hele groepen bijeen.
Andytje dit is een ervaring die ik toch wel met jou had willen delen!! Het was nog mooier geweest als jij daar naast mij gezeten had!!
Dit zou ook een super leuke uitstap zijn om eens in een weekend te doen met vrienden! `Ey, gaan we dit weekend de Rinjani doen? Wie zorgt voor de bbq? wie neemt de tent mee? Zorg jij voor het kampvuurje??` Daar kan sun parks niet tegen op!!
Enfin na nog wat gebabbel en wat genieten van het uitzicht besloten we toch maar in onze tent te kruipen. Het was immers beerekoud! Sven had tijdens het kakken mijn zaklamp leeg gemaakt dus het moest nu allemaal met een miezerig straaltje. We kropen in ons tentje en wikkelden ons elk in onze slaapzak. Ik had gelukkig mijn eigen slaapzak mee want ik slaap niet graag in dingen waar andere mensen al in gelegen hadden.... Mja.... Ik gebruikte dus de andere als extra matje want hetgeen we kregen was veel te dun!
De nacht was koud en hard! Wederom geen al te goeie rust dus! En om 6u was het alweer dag. Toen ik wakker werd lag ik diagonaal in de tent ipv de verticale positie waar ik de vorige avond mee gestart was. Hmmm.... We konden helaas niet genieten van de zonsopgang omdat deze achter de Rinjani zat. Het is dus normaal de bedoeling dat je opstaat om 3u om de rinjani te beklimmen en dan de zonsopgang te zien.. Jammer! Hoe dan ook het uitzicht bleef prachtig! De kleuren aan de horizon waren super en het landschap werd beetje per beetje verlicht door de zon. Nu zagen we ook de grote zwarte vlek lava die de vulkaan had uitgespuwd (en nog steeds uitspuwde). Megaaaaaaaaaa! Ons ontbijt bestond weer uit een heerlijk verse bananenpannekoek en werd vergezeld door enkele aapjes die in de bomen aan het spelen waren. Enkel Sven en ik leken nog gefascineerd door de beestjes.
En goed om kwart voor acht begonnen we aan de afdaling. Onze lieve gids zorgde zoals een goeie herder voor zijn schaapjes en verzamelde stevige stokken voor ons. Want die steile beklimming van gisteren, werd nu een steile afdaling.... En we vertrokken! Ik liep meteen vooraan en gaf goed chette! Hoe zeer ik mezelf er gisteren ook van probeerde te overtuigen dat het helemaal niet erg was om de laatste te lopen, des te meer genoot ik er nu van om ver voorop te zitten! Jaja, mijn competitieve geest valt niet te ontkennen....! Ondertussen blakerde de zon en ging het zweet weer zijn gangetje. En alsof dat niet genoeg was zorgde elke uitschuiver voor een adrenalinestoot waar ik het nog wat warmer van kreeg! Ik vroeg Sven om niet te dicht achter mij te lopen, als hij uitgleed zou hij me immers meepakken. `Maar ik val helemaal niet op mijn kont hoor` zegt hij en nog voor hij zijn zin heeft afgemaakt glijdt hij met een gilletje en een harde ploef op zijn kont gevolgd door een stofwolk! `Juist ja` merk ik droogjes op. Het afdalen gaat een stuk vlotter dan het stijgen gisteren, maar na een eerste stop loop ik helemaal niet meer voorop en hoe langer hoe meer begint de afdaling mij te vervelen! Steeds maar door die knieen, struikelen over boomwortels, tot 6 keer toe mijn voet omslaan, pijnlijke voetzolen.........Aaaaaaaaaaaaaaargh!!!!!! Na 3u heb ik er echt wel genoeg van, maar de volledige afdaling duurde toch de volle 5u. Die laatste 2 uren heb ik mezelf echt vooruitgesleept. De `lalallalala`s van gisteren werden nu vervangen door een paardachtig gepuf, ongeveer elke 10 minuten. Het was mij zooooooo beu! Onze babbelzieke tsjchische ballerina schoen dragende barbie begon ook een beetje op mijn zenuwen te werken eigenlijk. Kon ze nu maar eens haar snater houden voor 5 minuten!! Ja, een mens wordt prikkelbaar na zo`n tocht he...
En om 13u30 arriveren we eindelijk terug aan de post waar we begonnen zijn! Jeeeeeeeeeej!
Ik voel mij benen haast niet meer! De rit terug naar ons stadje wordt gevuld met getater door barbie en Jessica (die blijkbaar ook half tsjechisch is). Wat een gekweel zeg! Zo`n rateltaaltje, het lijken wel metrailletes die afgaan! Gelukkig brengt mijn ipod redding.
Om 16u komen we terug in het hotel en ontmoeten we Nancy die ons ook de wildste verhalen verteld! Ze was bijna getrouwd! Aanbidders met hoopjes!! Ontmoeten met de locals!! Enz....
We zijn allemaal voldaan en tevreden en vieren dit met een heerlijke milkshake gevolgd door een lekkere duik in de zee!!! Onze eerste!! Het water is zaaaaaaaaaalig!! Het lijkt wel een lauw badje, heerlijk!!
Morgen hebben we nog niets gepland, maar ik verwacht toch wel een rustig dagje. Daarna gaan we naar de paradijslijke Gili eilandjes! Aaaaaaaaaaah vacation, i love it!!

Zo, hardwerkende in Belgie verblijvende mensen, ik brei er eens een eind aan ;-) Merci voor al jullie reacties en ook gewoon om mij te volgen!!

Tot gauw!

Liefs
Rinjani Joke

Ps:

- Obscuur figuur: Sven wil maar niet toegeven dat jullie troetelnaampje voor hem `koetje` is! Lief
zeg!
- Jean-Hubert: Vele groetjes van Sven en merci om mee te volgen!
- Kwijlende zus: dit alles zou zoooooooo iets voor jou zijn! Je zou met volle teugen genieten! Het
is hier inderdaad prachtig op heel wat vlakken! Misschien moet je toch goed nadenken om es
mee te gaan met mij.....
- Ma en pa: geen zorgen he! Avontuuuuur he!! Ge kent je `roekeloze` dochter toch ;-)
- Wostje: ik ben vergeten wat je geschreven hebt, sorry! Maar je was wel de eerste! Altijd leuk
om een berichtje van je te krijgen!
- Thomas: Yoooooooo welkom! Tof da je ook eens komt piepen!
- Andy: Ja, wat is ontstuimig? ;-) Lof ya!
- Saar: Reizen, zeker doen! Keer meekomen met mij he ;-)