Het vervolg....

Omstreeks half vier s`nachts wordt op de deur geklopt. Tijd om op te staan. Met toch wel wat moeite sleur ik mezelf uit bed en ga me verfrissen. We zitten ietwat meer in de bergen waardoor het een stuk kouder is. Het frisse water doet mij dan ook rillen, maar toch voelt het heerlijk aan. Tegen vier uur zijn we allen klaar en stappen de jeep in. Nancy voorin, sven en ik in de koffer op een klein bankje die verticaal tegen de wand staat. Het is nog pikkedonker en ondanks de zwakke lichten weet onze chauffeur precies wanneer hij een bocht moet nemen. De rit zelf is vreselijk. Niets of niemand kan hem tegenhouden, aan een ongepaste snelheid voor op een baantje in de bergen, passeert hij alle voorliggers! Links of rechts, het maakt hem niet uit, als hij maar voorbij kan! Mijn hoofd en buik geven aan dat dit nieeeeeeeet ok is, zo vroeg in de ochtend, zonder te eten, en al het gedraai en gehobbel. Pffffffffff... Ik doe mijn ogen toe om de bochten die hij neemt niet te moeten zien, maar het baat niet. Net op tijd stopt hij en laat ons uitstappen, we zijn gearriveerd op de berg Penanjakan. Overal staan er jeeps en een massa mensen, toeristen en locals, wandelen naar boven. Het is er ijzig koud en met mijn tshirt en twee truien sta ik toch nog te bibberen. Ondanks het feit dat hier langs alle kanten jassen, mutsen en handschoenen aangeboden worden sla ik het toch vriendelijk af. Na een paar minuten komen we bovenaan de berg. Daar is een groot uitkijkpunt met banken en een omheining. Het staat er behoorlijk vol, maar we vinden toch nog een plekje en klauteren omhoog. Wat voor ons ligt kunnen we nog niet zien, want alles in nog heel erg donker. Dus we wachten en wachten... Beetje bij beetje kleurde de hemel van zwart naar donkerblauw, lichtblauw, paars, roze, rood, geel.... Prachtig! Maar de zon neemt lekker haar tijd. En samen met die zonsopkomst kwamen de prachtige vulkanen voor ons tevoorschijn. Een ongelofelijk spektakel. Naast de voorste vulkaan lag de Bromo, een krater die voortdurend witte rook vrijlaat. Het uitzicht is fenomenaal en onze kodak klikt aan honderd in d`uur!! Hier ga ik weer veeeeeel te veel fotos van hebben! Naarmate de zon steeds meer naar boven kwam werden niet alleen de kleuren aan de horizon, maar ook de kleuren van de natuur mooier.Prachtig!! Onze gek rit werd rijkelijk beloond! Na er toch wel een uurtje te hebben gestaan zijn we echter helemaal verkleumd. Onze handen kunnen amper nog bewegen en ook mijn tenen voelen slecht aan.
We kijken nog een laatste keer naar dit fenomenaal staaltje natuur en dalen vervolgens de trappen af om weer in onze jeep te kruipen. De man stopt geregeld eens en zegt dan: Foto! foto!!
En gelijk heeft hij, de uitzichten zijn super! We hobbelen verder naar beneden, over de vlakte, naar de parking voor de Bromo. Vanaf daar moeten we nog een uurtje wandelen tot we aan de top van de krater komen. We worden omringd door locals die ons hun paardje willen verhuren en naar boven brengen. Sommigen lijken we struikrovers, ze dragen een muts over hun hoofd die enkel hun ogen laat zien. Freaky.... Het geeft een beetje een woestijngevoel. We slenteren naar boven want de beklimming is best wel vermoeiend. En dan komen we uiteindelijk aan de trap met 250 treden die ons naar de top brengt. Tegen de laatste trappen begint de geur van zwavel onze neus binnen te dringen. Het ruikt naar eitjes vind ik...We wandelen langs de krater terwijl deze rustig verder rookt. Op een bepaald moment wordt de geur zo indringend dat ik toch even mijn pullover voor mijn mond moet houden, al helpt dat niet echt veel. Het pakt echt op de adem!
Na wederom een 40 tal fotos beslissen we dat het voldoende is en Sven en ik maken rechtsomkeer. Nancy is ondertussen al een tijdje terug gekeerd.
We nestelen ons terug in de jeep en worden door de chauffeur afgezet in Ngadisara waar we,zoals afgesproken, op een andere taxi gezet worden. Even is er nog discussie over de prijs, want het was de bedoeling dat onze vorige chauffeur met het budget dat we hem gegeven hadden ook deze chauffeur betaalde. Hoe dan ook, we zaten erin! We herhaalden verschillende keren dat we wel meteen wilden vertrekken, want het is hier de gewoonte te wachten tot het busje vol is.... Maar goed, nadat er nog twee toeristen instapten vertrokken we... en stonden na tien minuten weer stil....om nog wat toeristen op te halen. Terwijl ik mijn geld tel om sven te betalen staat er plots een ventje naast mij met uitgestoken hand, hij knikt met zijn hoofd. Ik geef Sven zijn deel en steek snel mijn portefeuille terug weg, vooraleer ik eventueel nog zou kunnen bezwijken wordt het ventje aan de kant geduwd door een toerist die wil instappen... En even later vertrekken we.... om na vijf minuten weer stil te staan om NOG wat toeristen op te halen.... Er is ongeveer wel al een uur verstreken wanneer we eindelijk effectief vertrekken naar onze bestemming!!!
De rit is duurt een anderhalf uur en ik dommel in slaap. Als we dan eindelijk toekomen stappen we over op weer een andere bus die ons naar Jember brengt. Ook daar val ik in slaap....
En tenslotte, na wat onduidelijkheid in Jember arriveren we met nog een tussenbusje uiteindelijk in Bondowoso. Volgens mijn boek moet hier een goed hotel zijn met verschillende prijsklassen. We stappen uit de bus en als bij toverslag staan er drie Bejaks voor ons die klaar zijn om ons met pak en zak naar het hotel te voeren die wij in gedachten hadden... Blijkbaar bekend hier.... We nemen er elk ene want met al die bagage is dat wel nodig! Het is wel leuk om in zo`n karretje te zitten! Ondertussen zie je ook nog eens van alles! Zoals een kindje die zijn vinger naar je uitsteekt en vervolgens keihard begint te schaterlachen... Mja...

Na vijf minuutjes arriveren we in het `Palm hotel`. Onze mond valt open en we vragen ons af of dit wel klopt. Het hotel is gigantisch en super chic!!!!!!Heel voorzichtig lopen we naar de chique balie en bekijken de prijslijst... voor nog geen acht euro hebben we een kamer voor 3 met ontbijt!!!!! Dit vindt je nooooooit in Europa!! Het hotel is prachtig en heeft een gigantisch zwembad (yes!!!) en een restaurant. Onze badkamer is voorzien van een douche, een normale wc en een lavabo! We hebben zelfs een tv! Schittereeeeeeeeeeeend!!
Aan de ingang komen we een frans koppel tegen die vraagt of we morgen ook de Kawah Ijen willen beklimmen en of we mss samen een auto kunnen huren? Het lijkt ons een fantastisch plan en we spreken af om 18u in hun kamer.

We zijn nog geen tien minuten in onze kamer en het lijkt al of er een bom ontploft is.... Maar daar trekken we ons niets van aan, er is maar 1 iets wat we nu willen doen: Zwemmen!!!
Wat ons echter meteen opvalt is dat er geen enkele vrouw in bikini of normaal zwempak in het zwemad zit.... Ofwel hebben ze een soort duikpak aan, ofwel zo`n ouderwets zwempak met een broekje en mouwen.... we zitten hier in een moslimland weet je wel.....
Nancy en ik houden dan toch ook maar ons topje aan, maar oh jeeeeeeeee wat een bekijks hebben we!!!!! Niet normaaal! Geen boze blikken hoor, nee integendeel, nieuwsgierige lachende blikken. Het mag dan wel allemaal volgens hun geloof maar oh wat kijken ze toch wel graag....!!Een paar uren later zijn we verfrist gedoucht EN hebben we onze uitstap de volgend ochtend naar de Kawah Ijen vulkaan geregeld! We vertrekken de volgende ochtend om 5u (voor de verandering eens vroeg opstaan...) samen met het frans koppel en een stel duitse venten.
We delen een auto en de gids, wat lekker goedkoop uitkomt! Na nog een gezellig etentje (wat er al snel terug uitkomt :-)) in het restaurant met de fransen en een internetje kruipen we in bed.

Om het verhaal niet te lang te maken splits in het in twee en laat ik jullie later vandaag mijn avontuur op de Kawah Ijen lezen. En geloof me, het is de moeite waard!!!

Tot gauw!!

Liefs
`Palm hotel` liefhebber Joke
xxxxxxxxxx