Lieve iedereen, het is al een hele tijd geleden en ik moet eerlijk toegeven: ik kan niet meer volgen!! Vietnam heb ik ondertussen al achter mij gelaten, maar ik heb nog geen enkel verhaal gepost! Ik moet ze eigenlijk ook nog bijna allemaal schrijven… Daarom heb ik beslist om nu gewoon verder te gaan vanaf Cambodja. En jullie de verhalen van Vietnam tegoed te houden! Ik zal proberen om nu dagelijks mijn perikelen bij te houden zodat ik niet meer wanhopig achterop raak! Of dat zal lukken is nog een vraag, maar de intentie is er in elk geval! Ik reis nu momenteel ook alleen, dus tijd genoeg!! Eventjes een 'wat vooraf ging':

Na twee dagen Mui Ne is het tijd voor mij om door te reizen naar Saigon. Ik heb slechts vijf dagen meer vooraleer mijn visum verloopt en ik het land uit moet. En ik wil kost wat kost 'Ho Chi Minh' city en de Mekong Delta nog zien! Kim blijft liever nog wat in Mui Ne, waar er zon verzekerd is. Hier splitsen onze wegen dus, voor een tijdje of definitief? Dat zullen we nog wel zien. Mijn tijd in Ho Chi Minh is veel te kort want de stad ligt mij een stuk beter dan Hanoi! Na één dag vertrek ik echter al op driedaagse naar de Mekong Delta waar ik meteen ook de oversteek maak naar Cambodja. We hebben een fijne groep en er zit zelfs eens een Belg tussen!! De organisatie is echter een ander paar mouwen, maar dat lees je later nog wel! Maandag splitst de groep zich in twee: degene die terug gaan naar Ho Chi Minh en degene die verder reizen naar Cambodja. Ik zit samen met de Belg en een Australiër bij die laatste.

Bij deze: Welcome to Cambodja!!!!

Deze ochtend mocht ik voor de verandering weer eens vroeg uit de veren. Om zes uur liep de wekker en een half uurtje later zat ik aan het ontbijt. Vandaag laat ik Vietnam achter me en ga ik met de slowboat richting Phnom Penh de hoofdstad van Cambodja! Ik zwaai mijn twee medereizigers van de voorbije dagen uit (zij nemen de fast boat….) en wandel eventjes later met een viertal andere reizigers naar de Mekong waar de boot al op ons ligt te wachten. Er volgen nu zes uren op water!! Gezien ik nogal een geldwolf ben heb ik ervoor gekozen om geen 18 dollar extra te betalen voor de fastboat, dus bij deze… gaan we bijzonder traag! Eerst stoppen we nog even bij een ‘fisher farm’. Drijvende huizen op de Mekong waaronder duizenden vissen gekweekt worden. In de houten vloer is een groot gat van 1 meter op anderhalve, waar je ze kunt zien zwemmen en ook worden uitgevist als men ze gaat verkopen. De gids gooit wat eten in het water en er volgt een gespetter van jewelste!! Elke vis wil wel een hapje en hun spartelende lijven wringen zich langs alle kanten. Het lijkt wel een jacuzzi!!! Hier in Chau doc drijven er een 400 tal ‘fisher farms’ op de Mekong! Vis genoeg als je het mij vraagt! :-) Eventjes later maken we ook nog een korte stop bij een ‘Cham village’. De Cham mensen zijn blijkbaar vanuit Maleisië overgekomen naar Vietnam. Ze spreken hun eigen taal, maar proberen uiteraard ook om het Vietnamees te beheersen, anders kun je geen zaken doen! Ze leven in paalwoningen op de Mekong, maar als het overstroomt (zoals enkele dagen geleden) gaan ze op het water in een bootje leven tot het weer gezakt is. De meisjes leren van kleins af aan om te weven met de grote machines. Het lijkt me nogal saai om dit een hele dag te doen… Ik hoop dat ze ook nog andere dingen om handen hebben!! Vervolgens zetten we onze trip verder. Het is nu drie uur tegen dat we aan de grenspost zijn, daar krijgen we ons visum en varen dan Cambodja binnen.

We zitten op een klein overdekt bootje. De stoelen zijn er gewoon los in geplaatst dus na een poging om wat te typen, besluit ik toch om nog een dutje te doen en zet twee stoelen in de goeie positie om wat te kunnen liggen. Het zonnetje schijnt lekker en ik sukkel al snel in slaap.
Tot ik plotseling gewekt wordt door een hand op mijn schouder ‘five more minutes!’ zegt de gids. Ik pak mijn spullen samen en stap eventjes later uit bij het douane kantoor op de Mekong! Best grappig dat je hier zo de grens kunt oversteken! Het zal een uurtje kosten om alle paspoorts in orde te krijgen dus hebben we even tijd om hier wat te eten.
Als alles in orde is varen we officieel Cambodja binnen! Er rest ons nog een tweetal uur op de boot en dan tenslotte een uurtje in de bus.

Het is soms raar te bedenken dat je plots in een ander land bent. Eigenlijk ziet alles er nog wel een beetje hetzelfde uit. De mensen, de omgeving, de natuur,… Maar wat mij meteen opvalt, zijn de vele witte, soms uitgemergelde, koeien. Ze lopen overal langs de weg, de één na de ander! Elk huisje is wel voorzien van een paar koeien. De woningen zien er erbarmelijk uit. Ze hangen met een paar platen of houten planken aan elkaar. Kinderen lopen halfnaakt of zelfs naakt rond en ploeteren in de aarde. Volwassen zitten neer, alleen of in groepjes en kijken rond zich heen. Het is ontzettend warm… Sommigen liggen gewoon languit te slapen. Je wordt hier toch meteen al geconfronteerd met de armoede van dit land... We zitten nog geen tien minuten in het busje of we moeten er allemaal uit. Een heel deel van de weg is niet verhard en bestaat enkel uit zand en putten. Ons busje is zo zwaar geladen dat het onmogelijk is om er zo ongeschonden door te rijden. Tijd voor een korte wandeling dus. We worden uiteraard massaal aangestaard door de mensen langs de weg. Kinderen komen nieuwsgierig loeren of roepen enthousiast ‘helloooo!!!’.
Het is een stuk rustiger in Cambodja. Het non stop getoeter is niet meer aanwezig en dat vind ik heerlijk! Ook de banen lijken op het eerste moment een stuk beter dan in Vietnam (maar daar zal ik waarschijnlijk nog op terug komen!! J). We passeren ontzettend veel tempels. Grote, kleine, maar telkens vol schitterende kleuren en puntige toppen. Rond 15u arriveren we dan eindelijk in Phnom Penh. Zoals verwacht bij een busstation nog een heel stuk van het centrum. Daar sta ik dan in de kokende hitte met mijn drie rugzakken!! In eerste instantie ben ik van plan om te wandelen, maar als ik vraag waar we precies zijn lijkt het mij echt nog veel te ver!! Ik deel een tuk tuk met twee spaanse meisjes en spring eruit, waar zij op hostel willen. Dit is nog een stuk van het centrum, dus ik besluit om nog een eindje verder te wandelen en naar de guest house te gaan die in mijn Lonely Planet staat. Niet te ver weg, maar ook niet rechtstreeks in het centrum. Ik word onderweg wel tien keer voorgesteld om een brommer of een tuk tuk te nemen! Onvoorstelbaar! Een twintigtal minuten later voel ik mijn schouders niet meer en kom ik aan op mijn bestemming. Ik krijg er voor zes dollar een kamer…op het vijfde verdiep!! En ECHT op het 5^e verdiep hé!!! De trap lijkt eindeloos, maar ik ben nu zo dichtbij en ik weiger meer geld te betalen om enkele verdiepen lager te zitten! Ze zijn wel gewiekst die mannen hier! De kamer is eenvoudig en mooi. Ik ben content!

Na een verfrissende koude douche (ik krijg ook geen warm water, alleen een warme kamer J) trek ik, gewapend met mijn lonely planet en een plannetje, de stad in. De meeste straten hebben hier geen naam, maar een nummer. Al bij al is het potgemakkelijk om hier je weg te vinden! Ik strompel door de straten, over de plaatselijke markt, boek mijn ticket naar Kampot voor morgen, ga geld afhalen en kom tenslotte eindelijk terecht in het centrale gedeelte van de stad. De plaats waar de meeste restaurantjes en hostels gevestigd zijn, langs de Tonlé sap rivier. De sfeer en drukte zijn er gezellig. Ik bedenk dat ik me binnen enkele dagen (als ik terug in Phnom Penh arriveer) misschien beter hier ergens vestig. Want het is nog maar zes uur, maar al pikdonker en straks moet ik nog een eind terug (jaaa mama ik ben voorzichtig!! ;-)). Ondertussen rammelt mijn buik van de honger! Het is dan ook al een hele tijd geleden dat ik nog gegeten heb! Ik ga naar het ‘friends’ restaurant. Een plaats waar straatjongeren de kans krijgen om een job aan te leren. Ze werken in de keuken, dienen op,… Eten voor het goeie doel dus! De prijzen zijn dan ook een stukje hoger dan op andere plaatsen maar ik heb het er voor over! :-)
De maaltijd is best lekker, maar als ik eventjes later terug door de straten wandel moet ik plotseling hevig naar de wc!! Na nog veel te lang te hebben getwijfeld over waar ik iets zou drinken storm ik dan uiteindelijk toch een bar binnen om in het kleine kamertje verlossing te vinden!!! Was het van het eten? Of de ananas die ik even daarvoor op straat gekocht had? Of was alles gewoon al te lang opgespaard? Ik weet het niet en het doet er eigenlijk ook niet toe! Aangezien ik nu wel leeg was vond ik het dan ook ideaal om mijn buik terug te vullen met een heerlijke chocolade milkshake!! :-D
Na nog een beetje te hebben rondgewandeld en wel duizend keer mijn hoofd te hebben geschud of ‘no thanks’ te hebben gezegd (aaaaaaargh!! Ik hoef geen tuktuk of brommer!!! Ik kan wandelen!!! Laat mij met rust!!!!!) keer ik terug. Met een vastberaden uitdrukking op mijn gezicht wandel ik probleemloos naar de hostel. Het is pas negen uur, maar het lijkt wel of het al 11u is :-) Ik vind het heerlijk om eindelijk eens een kamer helemaal alleen voor mezelf te hebben! Wat een rust!!!

Het was een korte eerste kennismaking met de hoofdstad. Maar ik moet hier sowieso nog verschillende tussenstops maken dus stel ik mijn bezoek aan de bezienwaardigheden nog even uit. Ik weet echter al perfect wat ik ga bezoeken en waar ik het kan vinden! Wat ook al veel is, toch? :-)
Maar nu eerst, op naar Kampot! Tijd om te relaxen! Zon zee strand, here i come!!

Veel liefs!

Cambodiaanse Joke