De dag begint op een aanvaardbaar uur. We moeten vandaag tenslotte een hele dag in het busje zitten, dus erg gehaast zijn we niet. Na het ontbijt zijn we vertrekkensklaar, maar helaas moeten we nog een onaangename zaak afronden. Tijdens ons verblijf zijn zowel de gsm van rob als de een +-1000 rand (=100 euro!!) van Kristien verdwenen. Nu geloven we wel dat Zuid-Afrika een magisch land is, maar dat dergelijke dingen het op een lopen zetten... zover reikt ons geloof net niet! Jan gaat dan ook alles gaan melden aan de receptie, maar komt van een kale reis terug. De bazin heeft er geen flauw benul van hoe dit gebeurt kan zijn en naar de politie gaan zal uiteindelijk niet veel resultaat opleveren.... Met andere woorden, we staan machteloos.
Met een miniscuul klein beetje gewicht minder vertrekken we vanuit Santa Lucia om het Koninkrijkje Swaziland te gaan verkennen.
Een eerste stop maken we om snel nog wat inkopen te doen en debenzinetank terug te vullen. Voor een povere 70 eurocent versier ik een grote tros bananen en de anderen zorgen ervoor dat de laatste plekjes in de auto nog opgevuld worden met zakken vol inkopen! We zijn klaar voor de grote trek!!
De rit duurt lang, en buiten is het snikheet. De airco draait op volle toeren, integenstelling tot ons... Tegen de middag bereiken we de grens en mogen we ons paspoort nog eens boven halen om er een nieuwe stempel in te zetten: 'departure South Africa'. Ik plooi mijn boekje goed op de pagina waar ik de stempel graag wil. Soms laten ze heel wat pagina's tussen en dat vind ik helemaal niet keurig! Ik wil dat de stempels elkaar mooi opvolgen! Ik ben dan echter ook teleurgesteld wanneer ik zie dat ze hem op de pagina gezet hebben waar er nu ondertussen toch ook wel genoeg op staan. Het is wel voor een nieuw blaadje, anders overlappen alle stempeltjes elkaar, zien ze dat dan niet??!!! Ah soit, de warmte doet het mij snel vergeten. Ik zet me in de zon om mijn tot nu toe, flauwe kleurtje, misschien toch een beetje bij te schaven. Ik hou het echter niet lang vol en ben blij wanneer ik terug in de aircoauto zit! We willen onze rit verder zettentot we terug een grenspost passeren en beseffen dat we ook hier nog eens moeten uitstappen om een 'enter Swaziland' stempeltje te krijgen.... Ok, dit stukje had ik dan maar beter gewandeld.... We schuiven aan in het kantoortje die er toch een stuk minder chic uit ziet dan het vorige. Aan de zijkant staat een doos met condooms, je kunt ze gratis meenemen... De 'hiv en aids' waarschuwingen zie je hier overal. Logisch ook als je weet dat bijna een kwart van de volwassen aan aids lijdt en de gemiddelde leeftijd 35 jaar is... Swaziland staat bovenaan de lijst met het hoogste aantal aids sterfgevallen... Triestig feit.
Ik kijk rond me en mijn blik blijft hangen bij de Afrikaan die naast me staat. Hij is groot en heeft een buikje. In zijn t-shirt zitten enkele gaatjes. Ik vraag me af of deze man ook een slachtoffer is, hoe groot is de kans immers... Het doetraar om te beseffen dat een heel deel van de mensen waarmee je deze ruimte deelt een dodelijke ziekte in hun lijf dragen. Het voelt vreemd aan, en vooral ook oneerlijk. Maar het is een strijd die Afrika moet aangaan, buiten er even bij stilstaan kun je er als individu ook niet veel aan doen. Hoe dan ook, het blijft een eng gegeven.
De hitte is moordend en we zijn dan ook blij terug in het busje te zitten en onze rit te kunnen vervolgen. Swazilandheeft een rode gloed en oogt best mooi.Tijdens de middag pauze stap ik niet uit. Als een echte luiaard blijf ik gewoon op mijn plaats zitten en smeer van daaruit de boterhammetjes. Ik ben te moe om in de brandende zon te gaan staan, daar word ik alleen maar nog moe'er van. Daarna doe ik een middagdutje....Zzzzzzzzzzzz....
Omstreeks 16u rijden we nog steeds rond... Het begint nu echt wel lang te worden! We zitten al van 9u30 in het busje en door een hele tijd niets te doen word je echt wel kattelam. Rob probeert er wat actie in te brengen, maar dat creeert het omgekeerde effect bij mij. Ik heb nu liever dat hij ook slaapt (Sorry Rob, het was soms echt heerlijk rustig als je sliep :-))
We komen stilaan dichter bij onze bestemming, maar de gps lijkt er ook even de brui aan te geven. We stoppen en vragen raad aan een voorbijwandelende Swazimens. Hij is de vriendelijkheid zelve en neemt ons mee naar één of ander openbaar gebouw waar hij zal uitleggen waar we heen moeten. Ik heb hier echter helemaaaaaaaaaaaal geen goesting in en blijf dan ook gewoon in de bus hangen. De anderen vinden het een ideaal moment om de beentjes te strekken. Maar mijn beentjes zijn in lui modus op dit moment.
We krijgen een boekje en heel wat uitleg. Hij wil ons de volgende dag meenemen naar 1 of ander gebouw (nu ben ik het alweer vergeten, mja, ik en gebouwen....) en daar een rondleiding geven. Mijn haren komen al stilletjes recht en mijn slapende oogjes worden groter....nee hé....geen gebouwen hé....geen cultuur hé.... Tot mijn grote opluchting denken de anderen er momenteel hetzelfde over en hoor ik Jan zeggen dat we morgen al een natuurwandeling gepland hebben. Mijn haar gaat weer liggen en mijn ogen vallen terug neer. Fieeeeeuw!!!
We volgen hem nog naar een ander gebouw waar hij nog even wat uitleg geeft en waar ik noodgedwongen ook even het busje moet verlaten. Het is echter snel gedaan en we weten nu ongeveer welke kant we uit moeten. Ik verlies even de controle over mezelf en begin wat onverwerkte energie met mijn vuisten uit te werken op Rob zijn bovenarm. We worden terecht geroepen en stappen braaf terug het busje in...
Eventjes later arriveren we in het Mlilwane game reserve. We rijden het natuurpark binnen op zoek naar onze overnachtingsplaats. We verblijven namelijk in het park zelf.
Het eerste complex die we tegen komen ziet er best aardig uit, maar helaas, we zijn aan het verkeerde adres en moeten nog een eindje doorrijden.
Nog geen vijf minuten en heel wat wrattenzwijntjes en antilopen later arriveren we in Sondzela backpackers, daar moeten we zijn! Al mijn opgekropte energie moet er nu uit en ik begin een gevechtje met de Rob. de vuisten vliegen in het rond en eerlijk toegegeven, Rob moest het onderspit delven en droop af. Sorry Rob....;-) Me strong woman!! :-D
We krijgen een rondleiding en zijn vooral op zoek naar de 'luxe' waar de andere groep het over had... Er valt helemaal niet te klagen, maar de voorbije logies waren toch net iets luxueuzer. Het is dan ook de eerste keer dat we in de tenten slapen....
De zon begint al stilletjes onder te gaan en willen we nog zien waar we met de hamer slaan, dan moeten we er meteen aan beginnen. De tenten worden verspreid en krijgen elk 2 paspoorten toegesmeten. Ik ga snel op zoek naar het mijne en reageer super enthousiastals ik zie dat stille nachtvlinder Nancy mijn slaapgenootje wordt!!! Als we uitgejuicht zijn beginnen we met het opzetten van onze tent. Het verloopt goed en we slaan zelfs het aanbod af van Rob die ons piquetten er wil komen inslaan ('ok als ge zonodig de geëmancipeerde vrouw wil uithangen, doe het dan maar zelf). Als ervaren 'tentenopzetster' mag dit voor mijgeen probleem vormen, en datdoet het ook niet! Nancy en ik staan keurig ons mannetje
Rob en Wim maken zich er snel van af zodat ze nog vooraleer de duisternis valt een duik kunnen nemen in het zwembad. Ze komen echter al snel terug met een beduusde blik op hun gezicht. Het water is veel te vuil, er drijft vanalles op en je kan zelfs amper de bodem zien. De goesting is voorbij.
Terwijl enkelen zich over het eten buigen lig ik te luieren in de zetel en verdiep me in een 'men's health' die me verteld wat vrouwen nu toch allemaal graag hebben in bed. Niet dat het mij echt aanbelangt, maarik wil toch even checken of het wel klopt wat ze hier allemaal schrijven....
We zijn allemaal moe en een beetje simpel dus wordt er heel wat onnozele klap uitgedeeld tijdens het avondmaal. Wim kan het even niet meer aan en verplaatst zich... Sorry Wim...
Aangezien hier niet zo veel te doen valt is het eindelijk eens tijd om de gezelschapsspelletjes boven te halen. Jungle speed it is!!!!! Vooraleer te beginnen worden de nagels eventjes gecontroleerd en ontstaat er enige vrees bij de tegenstanders wanneer zijn mijn 2 blinkende lange pinknagels zien.... Het belooft een harde strijd te worden.
Ondanks de vermoeidheid ben ik erg bij de pinken en grijp ik meestal de totem nog vooraleer de anderen de kans hebben om te handelen. Ik heb dit spelletje dan ook al vaak gespeeld (met dank aan de kindjes op mijn werk) en ben toch wel een beetje getraind. Tinne bevind zich nog op het verkennerspad en verzamelt bijgevolg een flink pakje kaarten. Rob streeft keihard maar heeft te vaak pech en grijpt te laat. Verliezen is zijn sterkste kant niet en de verwijten vliegen weer in het rond. Het gaat er ook geregeld hard aan toe, mensen rollen al strijdend over het tapijt of sleuren elkaar over de tafel, en dat allemaalom de felbegeerde totem te bemachtigen. Jaja een actief spel is het wel. Maar we amuseren ons en dat is het belangrijkste!!
Vooraleer ik mijn tent in duik ga ik toch nog op zoek naar de super goeie buitendouches waar de andere groep zo vol lof over sprak. En ondanks het feit dat zowat al mijn spulletjes nat waren moet ik toegeven dat het best een leuke ervaring was, zo douchen in de donkere nacht onder een prachtige sterrenhemel! Fris gewassen keer ik terug naar mijn tentje en nestel me nog even in het gras om een smsje te zenden. Tot ik plotseling geritsel hoor op een kleine 5 meter van bij de tent. Ik blijf muisstil zitten en zie een zwarte schaduw bewegen. Al tastend ga ik op zoek naar mijn zaklamp en wanneer ik hem vind schijn ik in de richting van het geluid.... Twee grote witte ogen staren me verbaasdaan... Het duurt enkele seconden voor ik kan uitmaken welk dier hier zo dicht bij me staat. Maar dan zie ik zijn horens en merk dat het een prachtigemannetjes Nyala is, die hier rustig staat te grazen. Hij schrikt niet van mij of het licht en doet gewoon verder met hetgeen hij bezig was. 'Whaaaaa sjiiiiiit...' breng ik uit. Jammer dat hier nu niemand is om dit samen met mij te zien!! Ok, antilopen genoeg gezien, maar het is toch wel effe speciaal als dit kanjerbeest hier zomaar eventjes naast je slaapplaatsje staat te grazen!!!! Aaaaaah de voordelen van het slapen in de natuur!!!Ik blijf nog wat kijken maar duik uiteindelijk toch mijn tentje binnen. Het is wel even wennen om op zo'n harde ondergrond te slapen, maar kom, voor wat hoort wat!!! Morgen wordt het nog eens een actieve dag! Dan mogen de beentjes nog es hun werk doen en gaan we op wandeling!!!
Het is al vroeg tijd om op te staan. Omdat het hier zo snel opwarmt willen we vooral de voormiddag benutten om te wandelen zodat we tegen de verpletterende middaghitte terug in de lodge zijn en kunnen schuilen voor de zon (stel je voor 'schuilen voor de zon'.... In België is da meestal voor de regen hé!). Wevertrekken vanuit onze verblijfplaats en kunnen nu eindelijk eens gewoon in de natuur wandelen ipv ze te aanschouwen vanachter de ramen van het busje! Wat voelt dat heerlijk aan!!! We komen heel wat beestjes tegen onderweg, maar die zijn eerder bang van ons dan wij van hen. Wanneer we aan het grote meer zijnspotten we twee kanjers van krokodillen!!!! De ene ligt op een eilandje in het water met zijn bek wijdopen. Dit doen ze om wat warmte van de zon op te vangen. Best wel gaaf om te zien!! De andere ligt aan de kant en ziet eruit alsof hij net 3 mensen heeft opgepeuzeld. Zijn lijf is breed en log. Als we willen kunnen we er zo naar toe wandelen, maar uiteraard blijven we veilig op een afstandje.
Het ziet er niet naar uit dat dit dik beest zin heeft in een spurtje, maar het is wel spannend te weten dat hij elk moment bij je kan komen!! We keren hem de rug toe en wandelen terug. Ik kijk nog een paar keer achter me om te zien of hij mss toch nog zin heeft in een hapje en ons stiekem volgt. Maar nee, dat gebeurt natuurlijk enkel in de films, jammer... of mss maar best :-)
Onderweg komen we nog wat prachtige vogeltjes tegen die de kleuren van de Zuid Afrikaanse vlag dragen en een uil die rustig voor zich uit zit te staren. Het is geen wandeling met adembenemende uitzichten, maar het is o zo heerlijk om nog eens echt door de natuur te kunnen wandelen. Het doet deugd, na al die dagen in het busje!!!! Al was het niet zo'n goed idee om mijn sandalen aan te doen, aangezien enkele takken zich lekker in mijn voeten planten. Maar eeeey, geen reis zonder schrammen hé!!!
Tegen half twaalf zijn we terug in de lodge en gaat Jan zich informeren naar de activeiten die we kunnen doen. Er zijn wel enkele mogelijkheden maar de voorkeuren gaan vooral uit naar de 'sunset drive' en de 'cultural village'. Ondanks de hoge prijzen beslissen we toch om die avond de 'sunset drive' te doen. Vervolgens verlaten we het park om iets te gaan eten. In het restaurant zit ik erbij als een geslagen hond, de hitte verlamd me en als er al weinig fut zat in mij, dan zit er nu helemaal geen meer in. Het is werkelijk niet te doen! Als dit de lente voorstelt, dan wil ik de zomer eigenlijk zelfs niet meemaken :-) Maar uiteraard zijn er wel altijd dingen die mij uit mijn coma kunnen halen, zoals...een bezoekje aan de 'handicraft' market!!!! Woehoe! We komen toe op een domein waar toch zeker een vijftigtal winkeltjes zijn. Ze zijn allemaal ingericht in een garagebox. We zijn nog maar uit de auto gestapt of we horen langs alle kanten stemmetjes die ons toeroepen 'madame, sir, come to my shop, have a look, how are you,...' We beginnen bij het begin en bij elke shop hoor je telkens weer hetzelfde zinnetje: 'hello how are you, please have a look, i make special price for you'. Door de opwinding van het shoppen moet ik dringend naar de wc! (Ja, ik heb dat wel vaker als ik ga shoppen :-s) Ik kijk in het rond en vraag me af waar ik hier in godsnaam mijn behoefte moet doen??? Anderzijds, het kan ook niet dat deze mensen hier een hele dag zitten en geen wc hebben, toch?? En dan valt mijn oog erop, twee deurtjes, ergens in een hoek, eentje met een mannetje en eentje met een vrouwtje. Ik kan mijn vreugde niet op en loop er naartoe, duw de klink in, trek eraan....gesloten...!! Nee, neeee dit kan toch niet mogelijk zijn??! Alsof ze je een doos nesquickenmelk geven,maar geen beker!! Gelukkig komen twee vrouwtjes mij tegemoet gesneld. De ene met een sleutel in de hand, de ander met een rol wc papier en een emmer water (de sjas werkt nie). Ik schenk hen mijn mooiste glimlach en bedank hen royaal. Het lijkt er eventjes op dat de wc deur weigert om zich te openen, maar na wat gewrik en getrek opent hij en kan ik mezelf verlossen van hetgeen ik teveel heb... Aaaaaaaaaah wat een opluchting!! Soms zit het geluk toch in kleine dingen hé :-)? Ik bedank de dames nog eens extra en zevragen me om straks met mijn vrienden naar hun shop te komen kijken. Da's uiteraard het minste wat ik kan doen! Het shoppen is leuk, maar ook vermoeiend. Je wordt voortdurend aangeklampt en gesmeekt om iets te kopen. En ik met mijn eeuwige getwijfel zie vanalles staan en besluit dan tochom eerst nog eens verder te kijken en daneventueel eens terug te komen om het te kopen. We zijn echter nog niet halverwege de stalletjes wanneer Kristien ons komt zeggen dat het tijd is om aan te zetten want dat we anders te laat zullen zijn voor de 'sunset drive'. 'Nu al????' zeg ik teleurgesteld en met nog maar slechts 2 armbandjes in mijn bezit. Ook Rob (yes you like to shop!!!! ;-)),die al het één en ander heeft gesprokkeld,maar lang nog niet alles,is verrast door het plotse vertrek. We richten ons tot Jan 'We komen toch nog eens terug??? Goedkope en mooie souverirs als deze zullen we nergens meer tegen komen!!'. Jan gaat ermee akkoord en er wordt al min of meer afgesproken dat we morgen of overmorgen nog eens terug komen! Ik ben gerustgesteld :-)
Eén van de dames roept naar Jan : 'mister, you promised to come back to my shop!!!!!'. 'I'll come back, i promise, but now we have to go, i'll come back tomorrow!!' belooft hij haar. Nu ben ik nog meer gerustgesteld, Jan zal toch wel geen loze beloftes maken, niet?

In het terugrijden worden er al wat aankopen geshowd. Iedereen is wel enthousiast! Maar Tinne voelt zich helaas niet kiplekker en besluit om de sunset drive over te slaan. Jammer, maar rond hobbelen met een 4x4 is idd niet zo'n goed idee als je je slecht voelt. We zetten Tinne af in de backpackers, nemen nog een pullover, er worden ooknog even wat vingers tussen de autodeur geplet, maar uiteindelijk arriveren we tijdig op onze afspraak. We mogen in een grote hoge open jeep stappen vanwaaruit we een heerlijk zicht hebben! Het is toch wel eventjes een heel andere ervaring dan in onseen busje hoor! Een afwisseling als deze is op zn plaats! We worden vergezeld door een rijkelijk geparfumeerde oudere chique dame die uit Djerba komt. Veel meer komen we niet te weten, want tot zover reikt de conversatie. Daarnaast wil ze ook nog eens TUSSEN Nancy en ik zitten... Zeg... Sjanske dat ik aan de buitenkant wil zitten,zo krijgt zehaar goesting. Nancy merkt luid en duidelijk opdat ze erg veel parfum aan heeft. Ik merk op dat parfum een behoorlijk universeel woord is en dat ze het waarschijnlijk wel begrepen heeft. Veel kan het Nancy niet schelen want ze herhaalt nog eens: 'dat het toch wel waar is dat ze veel parfum aan heeft zeker??'. Rob lacht zich te pletter en deelt rijkelijk vuistjes uit...(oh eventjes een verklarende nota: vuistje = wordt uitgedeeld wanneer je een goeie opmerking of stek geeft. Twee mensen vormen een vuistje en slaan dit zachtjes tegen elkaar. Introduced by: Rob Cornelissen). De drive gaat van start en we rijden langs baantjes waar we anders niet door mogen. We komen ook een krokodil tegen en stappen tot op een paar meter van hem (spanneeeeeeeeend!!!). Hij ligt met zijn bek open om het laatste beetje zonnewarmte nog in zijn lijf op te slaan en mist een stuk van zijn staart. Waarschijnlijk door een gevecht vertelt de gids ons. Hij vertelt ook dat ze ontzettend snel kunnen lopen, waarop de Djerba parfum lady antwoord: 'ooooh, so they can really run?? I didn't know!'. Mijn ogen maken een draai van 360°.... Soit, we stappen weer in en de rit gaat verder. Het is best wel leuk, de lucht is mooi, we zien diertjes en mooie landschappen, we worden door elkaar geschud als in een op hol geslagen kermisattractie, rijden op paadjes waar ons busje de strijd zou opgeven (de andere groep probeerde het toch eens en hielden er toch een gigantische deuk aan over....), maken samen plezier, kortom we genieten van het hele gebeuren. Eenmaal boven is de zon al aardig aan het wegzakken. Wekunnen nog een eindje hoger wandelen om hem zo lang mogelijk te zien, maar tegen dat ik daar ben is ze toch al helemaal weg. Wat het uitzicht en de kleuren niet minder maakt, integendeel! Aangezien ik als laatste ben toegekomen blijf ik ook tot de laatste zitten. Wanneer ik terug bij de jeep kom zijn de anderen als volop bezig met hun zakje chips en hun drankje. Ik hoor Jan nog snel tegen de gids zeggen: 'yes, you can say it, she'll understand you!!'. Alle ogen zijn nu op mij gericht en ik vraag me af wat er hier zo heimelijk gefluisterd werd. De gids geeft meeen zakjechips,een cola'tje en wil vervolgens een toost uitbrengen. Hij steekt zijn flesje in de lucht en brabbelt enkele onverstaanbare woorden. Iedereen staat verwachtingsvol te kijken,maar ik weet begod niet wat hij zonet gezegd heeft. 'No no' verbeterd Jan hem dan'it's: up je mulle!!' (verduidelijking voor de anderstaligen: op je gezicht). Blijkbaar wordt dit zinnetjein bepaalde west-vlaamse regio's als toost gebruikt, ik heb het echter nog nooit gehoord (alé gebruikt) en hetgeen hij zei trok er in de verste verte niet op, dus het lolletje ging volledig de mist in.... We drinken opt gemak ons drankje leeg en krijgen nog wat uitleg van de gids. Iedereen zit al terug op zijn plaats wanneer ik nog naar de vuilbak slenter om mijn zakje weg te gooien. 'Go!! Goo!' hoor ik iemand roepen en wanneer ik me omdraai zie ik de auto wegrijden.... Uiteraard stopt hij na enkele meters weer en wanneer ik erin klim vermeld ik (al lachend uiteraard)toch eventjes dat mijn broer een advocaat is en dat hij er niet goedkoop zou vanaf komen...:-D Ja how kom, mag mijn connecties toch ook eens gebruiken hé :-D We hopen in het terugkeren een wandelend nijlpaard tegen te komen, maar helaas, ook deze keer, geen chance!
Eenmaal terug in de lodge is ons Tinne alweer op de been! We maken elk zelf een boterhammeke klaar, de ene een gewoon met een stukje chocolade, de ander een sneetje belegd met kaas en tomaatjes om in de oven even te roosteren. Het is ook weer niet raar dat een gigantische rookwolk uit de oven tevoorschijn komt wnn Jan er zijn boterhammeke wil uithalen.... 'Maar ik heb niets gedaan!!!'probeert hij nog. Aan tafel gaat het over de inhoud van de koffers. Wim blijft ons verbazen wanneer hij na zijn zelfgemaakte bouletten, zijn zelfgekweekte tomaatjes enzijn appelcake ook nu nog een zak royco minute soepjes en een waterkoker tevoorschijn tovert. We vragen ons af of hij mss ook nog een gourmetstel mee heeft, maar daar krijgen we helaas een negatief antwoord op. Rob verrast ons dan weer doorde hoeveelheidkledingstukken op te noemen die hij mee heeft... Hmm... Mijn rugzak zit dan weer gevuld met tientallen dozen nesquick...zo zie je maar, elk zijn prioriteiten :-DKriskras trekt echt alle uitersten aan :-D Na het eten liggen we wat te rusten in de zetel wanneer Jan ons komt vertellen dat we binnen een kwartiertje aan het kampvuurtje verwacht worden voor 'de verrassing' waar hij ons (en vooral Rob) al een hele dag nieuwsgierig meemaakt!!! Na nog een wasje of een plasje wandelen we richting kampvuur, waar we ons allen gezellig op een stoeltje rond de knetterende warme vlammen nestelen.

Bij ieder brand dezelfde vraag, wat mogen we hier nu gaan verwachten?? Komt er een groep Zulu dansers? Heeft Jan Rob zijn gsm teruggevonden? Spelen we een nachtspel? Komt er een eilandraad en wordt iemand uit de groep gestemd?? :-O

Maar geen enkel van onze vermoedens wordt ingevuld, Jan verrast ons namelijk met....een verhaaltje!! Een verhaaltje over schaap en wolf, die hij heel enthousiast en met de nodige verschillende stemintonaties brengt. Als een groep kleine kinderen hangen we aan zijn lippen en luisteren spannend toe hoe wolf het nietsvermoedende schaap probeert weg te lokken om vervolgens te kunnen opeten. Wolf heeft er echter niet zomaar een schaap uitgekozen, hij heeft er toevallig een lief, leuk en sympathiek schaap uitgekozen die al sneller een vriend wordt dan een hapje, hoe dan ook, de honger blijft knagen en op een bepaald moment.... Stopt Jan met lezen en moeten we vol spanning wachten op het vervolg, die hij voor een andere keer spaart. We beeïndigen de avond met nog een spelletje Jungle speed, die ook nu weer erg agressief gespeeld wordt. Knieën worden verbrand aan het tapijt, vingers worden opgereten, mensen over de tafel gesleurd en Rob vloekt weer alles onder :-D Wat een uitvinding!!!

Onze laatste dag in Swaziland is aangebroken en die besluit ik nu toch eens in te zetten met een uitslaapmoment. Rob, Annelies, Kristien en Wim, de vroege garde, vertrekken s'morgens alweer op wandeling. Ik twijfelde nog even, want uiteraard mis ik niet graag iets, maar toch, het slapen wint de strijd! Tijd om es te chillen! Ik slaapdan ook uit tot...half negen!!!! Half negen hé!!Da's een kwartier langer dan dat iknormaal gezien opsta om mijn vroegste dienst te beginnen!! Ik ben beschaamd in mezelf, maar troost me met de gedachte dat ik toch niet meer langer zou kunnen slapen door de warmte in de tent, je weet wel, het zou echt ondraaglijkheet worden... Iknestel me bij Tinne die nog aan het ontbijten is en trakteer mezelf op een heerlijke kom chocopops.Mmmm heerlijk toch, die kellogs rommel :-D

Ook Nancy en Jan dagen eventjes later op. Ieder doet lekker zijn eigen ding. Ik besluit dat het tijd is om eens watondergoed en handdoeken te wassen. Ik wandel rondhet domein en vind een open ruimte met wasbakken. Ze bestaan uit steen en er zitten groeven in, zodat je echtkan schrobben. Gelijk in den ouden tijd! Ik ga dan ook helemaal op inhet wasritueel en schrob ze stevig over de steen. Best dat het nog redelijk vroeg is, want dit werkje zorgt wel voor wat extra zweet! 'Vuistje' voor de vrouwen dienog steeds al hun was op deze manier doen! Armspieren verzekerd!!Terwijl ik geconcentreerd met mijn wasje bezig ben zie ik plotseling een blauw beest vanuit de boom voor mij op de grond springen. Het is een reptiel en hij heeft een vlinder in de gaten. Stokstijf blijft hij zitten, met zijn prooi in het vizier, en in een fractie van een seconde springt hij vooruit en knapt het beestje tussen zijn kaken, om het vervolgens rustig naar binnen te peuzelen. Ik ben onder de indruk van het gebeuren en nog meer van de prachtige hemelblauwe kleur die dit beest heeft. Ik kijk om me heen om te zien of ik ergens Jan zie. Die zou helemaal opgaan in dit kleurenwonder, maar hij is nergens te bespeuren, de anderen trouwens ook niet. En ik veronderstel dat de Afrikaanse man en vrouw die achter mij staan te praten, niet echt meer verwonderd zijn over dit beestje. Ik besluit dan ook maar om er zo lang mogelijk van te genieten en blijf dus staren tot hij beslist om terug in de boom te kruipen. Wat een mens niet allemaal tegenkomt als hij de was doet hé zeg!!!

Terwijl mijn ondergoed en handdoeken hangen te wapperen aan een boom in de zon, kies ik voor wat gras in de schaduw. Ik plof me neer, steek wat muziek in de oren en...geniet! Meer moet dat soms niet zijn... Wanneer de zon mij inhaalt is het tijd om me wat te verleggen en zo ontdek ik ook dat ik niet alleen ben, maar vergezeld wordt door een grazend wrattezwijn die me even wat onzeker aan kijkt. Ik toon hem dat ik niet belust ben op zijn vlees door me gewoon terug neer te leggen, zodat hij ook rustig kan verder grazen. En wanneer ik me drie minuten later even omdraai lijkt hij in rook te zijn opgegaan. De volgende die mijn rust onderbreekt is Jan. Ondertussen is het half twaalf en zijn de andere terug van hun wandeling. Het is tijd om de namiddagplanning eventjes te doorlopen.

We beslissen om toch de 'cultural village' en de watervalte gaan bezoeken. De dans begint om drie uur en daarvoor wandelen we eerst naar de waterval, dus is het stilaan tijd om aan het eten te beginnen. De pasta van eergisteren wordt gemengd met rauwe groentjes. Iedereen smult ervan, terwijl ik me op een boterham met choco stort. Ja, ook Afrika zal mijn niet bekeren tot het 'rauwegroentendom'. Ik krijg van Rob nog een scherpe onderhuidse sarcastische opmerking dat ik helemaal niet meegeholpen heb met de pasta, waar ik met eengerust geweten op kan antwoorden 'dat ik er dan ook helemaaaaal niet van gegeten heb'.... Moehahaha!

Omstreeks twee uur arriveren we in de 'cultural village'. Jan loopt een drietal keer over en weer om te informeren naar de prijzen, terwijl iedereen rustig in het busje blijft zitten en luidop nadenkt over hun budget en of het al dan niet de moeite is om al dan niet beide dingen te doen of mss gewoon de waterval of gewoon de dans? Uiteindelijk valt de 'zware' beslissing en doet iedereen alles, behalve Wim en Kristien die zich beperken tot de waterval. Wanneer we binnen wandelen worden we ontvangen door een Zulu achtig gekleden Afrikaan. Hij verwelkomt ons en geeft een woordje uitleg. We kunnen nu nog naar de waterval wandelen, maar moeten wel zorgen dat we op tijd zijn voor de traditionele zulu dans!! Wanneer hij ziet dat Kristien en Wim een ander stickertje hebben vraagt hij hen verwonderd waarom ze niet naar de dans komen kijken?? Enig onhandig schouderophalen volgt en de man beslist al snel dat ze straks hun stickertje moeten wegdoen en dat ze WEL naar de zuludans komen kijken!!! Had ik dat geweten... had ik ook nie extra betaald wi!! Sjansaars! Wim haalt meteen zijn brede glimlach boven!

Omdat er ons niet al te veel tijd rest beginnen we meteen aan de wandeling naar de waterval. Het is een klein kwartiertje stappen voor we er zijn. Ik had gehoopt om nu eindelijk eens te kunnen zwemmen, maar we komen terecht aan een watertje die nog een eindje van de waterval zelf verwijderd is. Kieskeurig als ik ben, beslis ik toch om niet te zwemmen, het water staat me niet echt aan en er is niet genoeg tijd om te drogen. Ik loop niet graag met een natte kont rond... Rob is vastberaden zoals altijd en plonst met snorkel en duikbril enthousiast het koude water in. Ook zijn kodak vergezelt hem (zoals altijd) maar geeft daarna eventjes de geest... Dan toch niet zo waterdicht?? Geen zorgen beste mensen, met de kodak komt alles weer in orde, met Rob daarentegen....ik vrees het ergste..;-)

Als we verfrist zijn wandelen we terug naar het dorp waar de 'dansarena' tribunes al vol zitten met Afrikaanse kindjes, allemaal mooi in hun schooluniformpje. Nancy en Tinne zitten al vooraan op de eerste rij, bij gebrek aan plaats schuiven wij achteraan erbij. Tinne besluit om bij ons te zijn, maar Nancy blijft dapper op de eerste rij zitten...

Het dansen begint en een dertig-veertigtal dansers komen in traditionele kledij de arena binnen. Ze zingen en dansen uit volle borst, de vrouwen eens alleen, de mannen eens alleen,... Hun stemmen klinken als klokken!!! Zo toonvast, zo luid, zo krachtig! Het is inderdaad wel de moeite om dit eens mee te maken. Ambiance verzekerd. Het ritme die deze mensen in hun lijf dragen is onvoorstelbaar! Van jong tot oud, van man tot vrouw, ze hebben het allemaal! Iets om jaloers op te zijn! Tegen het einde komen ze dichter tegen het publiek en worden er hier en dan mensen uitgepikt. Ik probeer mijn blik af te wenden, want ik heb toch een beetje drempelvrees!! Nancy die nog steeds als enige blanke op de voorste rij zit, wordt er natuurlijk een tweetal keer uitgepikt. De gekste Afrikaan van de hele bende neemt haar op sleeptouw en Nancy laat zich helemaal gaan!!!! De Afrikaanse kindjes joelen het uit!! Gekke blanken! Jaja, ook wij kunnen ritme hebben!! Wat een ambiance! Maar ik ben toch blij als het gedaan is en niemand mij uit het publiek heeft gehaald! Dansqueen Nancy komt terug bij de groep en verteld ons hoe de gekke Afrikaan haar 15 koeien geboden heeft!! Helaas, ze is er niet op ingegaan ;-) Hij kan het misschien nog eens proberen als ze in België zijn, want volgend jaar komen ze hier optreden! Het is dus niet zomaar een koortje :-)

Na de dans krijgen we nog een rondleiding in het zuludorp. We krijgen de hutten te zien, die hoog en rond zijn, maar een nogal lage ingang hebben. Je moet als het ware op je knieën gaan zitten om binnen te raken. Dit heeft iets te maken met bescherming tegen de vijand, maar vraag mij de exacte verklaring niet. De hoofdman heeft twee vrouwen, en deze krijgen elk hun eigen 3 hutten. Eentje daarvan is een keuken, eentje een 'slaapkamer' en de laatste...ook dat is me weer ontgaan... Voor haar moeder dacht ik. Meneer de zulu man kiest zelf wanneer welke vrouw hem op zijn wenken bedient of bij hem mag slapen. Je leest het, geen gemeenschap voor mij dus! We passeren ook langs wat schalen met eten erop. We mogen gerust eens proeven, maar daar zijn de vliegen al volop mee bezig, dus passen we deze keer...

Na de rondleiding bedanken we onze gids en stappen we terug in het busje...SHOPTIME!!!!!!!! We rijden terug naar het marktje van gisteren en laten ons nu helemaal gaan!!We starten deze keer langs de andere kant.En voor mij is het tijd om beslissingen te maken en te kopen wat ik wil! Anders kom ik ook niet verder. In elke shop krijgen we heel wat aandacht en wordt er soms gesmeekt om iets te kopen, wat helemaal niet makkelijk is. Deze mensen zijn zo vriendelijk, ze hebben het moeilijk, en je wilt ze wel helpen, maar je kan gewoon echt niet overal iets gaan kopen.
Ik doe echter wel mijn best en loop al snel met heel wat zakken rond mijn pols!! :-D Volgens Rob beheers ik het afbieden, al voel ik me er telkens heel onzeker bij, doch toegegeven, ik versier wel mooie prijsjes. Daarom schakelt hij mijn hulp in bij het kopen van een trommeltje. Rob met de grote mond, blijkt nu echter een heel klein hartje te hebben en durft zijn prijs amper uit te spreken :-) Ik help hem eventjes op weg, maar moet ook echt verder doen want de tijd dringt en de helft zit alweer in het busje, terwijl ik nog de helft van mijn kado's niet heb!!!! Uiteindelijk versiert de Rob twee prachtige trommekes voor een schone prijs! Vuistje voor Rob! ;-) Tenslotte hebben we samen nog één missie te vervullen! We zijn nog keihard op zoek naar een houten autootje met daarop een merknaam gekrast. Ik zoek Mazda, hij BMW.
Bij de andere kraampjes had Rob gisteren wel een Mazda'tje zien staan, maar wanneer we erheen willen lopen zien we dat meer dan de helft al hun winkeltje heeft opgedoekt en hun garagepoort heeft afgesloten!!! Paniek!!! Rennen!!!! We hebben geluk en vinden op het nippertje nog beiden onze autootjes!! Rob keert terug naar de auto maar ik speur toch nog eventjes de laatste kraampjes af, ik onderhandel nog snel voor een portemonneetje en een stel oorbellen en ren dan vervolgens snel naar het busje waar iedereen al een tijdjeop mij zit te wachten.... shopaholic i guess...!

Met z'n allen zijn we uitgelaten en content over de buit! Er wordt geshowd, ge 'oooh schooon' t, prijzen en 'afbied' kwaliteiten worden vergeleken en voor we het weten zijn we terug aan de backpackers.

Vandaag hebben we beslist om eens ter plaatse te eten. De andere groep was er zo razend enthousiast over: 'tis mega lekker en ge krijgt echt massas!!', maar creeërden toch ook wat twijfels 'we hebben wel met drie diarree...'. Hoe dan ook besloten we om toch één keer de cullinaire kunsten van deze keuken te proeven. En kijk, het was inderdaad erg lekker en alles is binnen gebleven! Wie nie waagt...die blijft maagd, niewaar?!

S'avonds gaat Jan, die erkennelijk niet genoeg van kan krijgen, samen met Wim en Kristien naar nog een Zuludans gaan kijken. De rest heeft het wel gehad en terwijl Annelies en Rob pingpongen voor een pintje, Nancy voor de tv hangt, en Tinne het bed in duikt, maak ik er gebruik van om Jan's laptop in te palmen en mijn verhalen aan te vullen. Ikloop namelijk nogal achter.... De avond wordt beeïndigd met nog maar eens een jungle speed, waar ik deze keer geen deel aan neem, zodat Rob ook eens een kans heeft om te winnen....moehahahaa!

En zo zit Swaziland er ook al weer op. Morgen bergen we onze tenten weer op entrekken we verder, terug naar Zuid-Afrika, richting Krugerpark waar we onze 'Big Five' hopen te vervolledigen!!

Heel veel liefs!

Jungle speed queen Joke :-D