Om half acht s`morgens hoor ik wim rommelen in de kamer. Ik hef eventjes mijn hoofd op, en kijk rond. `Blijf maar liggen hoor, het is nog geen tijd`.
Dat hoef je mij natuurlijk geen twee keer te zeggen, dus plof ik weer neer en tuk nog even verder. Een half uurtje later steeks Rob zijn hoofd vanachter de deur. `Ey Joke, opstaan, t`is tijd!`. Dat vind ik nu natuurlijk net iets minder leuk, maar ik zeg ja en sleur mezelf uit bed. Na een verfrissende douche kom ik als laatste (ja, wat had je gedacht! ;-D) toe in de ontbijtzaal. Behalve Nancy, die vandaag een dagje conge pakt, zit iedereen al te eten.
Tegen negen uur gaan we op pad. Het programma van vandaag:een wandeling in de drakensbergen! We rijden een dik half uur en komen onderweg heel wat kinderen tegen die ons graag geschilderde beestjes in klei willen verkopen. Ze lopen zelfs in volle vaart achter de auto aan. Hun werkjes zijn best mooi, maar we laten het nog even voor wat het is.
Na nog een korte stop in het visitors center, waar we nog eventjes een wctje doen en wat pick nick inkopen, parkeren we onze auto en beginnen aan de wandeling.
Ondertussen is het alweer tegen 11u en doet de zon wel keihard haar best om ons te verwarmen! Gelukkig vallen de paadjes best mee en moeten we niet teveel klimmen. Onze ogen speuren de omgeving af naar beestjes, maar veel zien we er niet...Jammer... Een heel stuk lopen we ook onder de groene begroeiing, wat ons eventjes verlost van de hete zon. Tegen 13u arriveren we aan ons vermoedelijke eindpunt. De wandeling heet echter `go as far as you dear`, dus er zijn nog wel wat opties...En daar gaan we uiteraard graag naar op zoek! De man van onze lodge sprak over een soort tunnel waar we door zouden kunnen. Dus die wilden we dan ook wel vinden!
We klommen naar beneden en kwamen terecht bij heel wat rotsblokken en een plas water. Terwijl de Rob op zijn buik fotos neemt van zichzelf (vanuit het water jawel) spetterd de wim hem stiekem onder. `Verdoeme, wie was da??` roept natte Rob. `Joke` antwoord Wim pijlsnel. En ja, natuurlijk, wie wordt er vervolgens ondergespetterd! Jaja...kben kik ook altijd het zwarte schaap he ;-) Gelukkig is Rob al snel rouwig om zijn daad en Wim ook, zo word ik snel in mijn eer hersteld :-D
We verfrissen onze stinkvoeten in het frisse water (waar Rob ondertussen lustig zijn hoofd in steekt) en beslissen vervolgens om terug naar boven te klimmen en de tunnel te gaan zoeken. Die bevind zich echter blijkbaar toch ergens in de kloof dus klauteren we weer naar beneden en springen van de ene rots naar de ander. We wandelen een stukje door het struikgewas en klimmen over een laddertje. Kristien en Wim zijn weer aan de leiding en ondertussen al even uit het zicht. Ik volg Rob die een shortcut neemt en klim langs boomworstels naar boven. Kristien kijkt ons verbaasd aan `vanwaar komen jullie?`... Blijkbaar was er ook een gewoon pad, maar ja... Soit, dat krijg ik ook eens te zien wanneer we merken dat we eigenlijk de verkeerde kant zijn opgegaan. Jan en Annelies hebben de juiste weg gevonden en zijn ondertussen al in de tunnel. In feite meer een soort kloof waar water doorloopt. We gaan de uitdaging `as far as you dear` aan en klauteren langs de rotswand over het eerste watertje. Daar wacht ons echter een volgende uitdaging, want het volgende waterstroompje is net iets te breed en diep om gewoon te passeren... We geven ons nog niet gewonnen en met verkrachte eenden beginnen we rotsen te verzamelen om zo een `dam` te bouwen! Kanjers van blokken plonsen in het water (ik heb mij beperkt tot kleine blokjes ja...) en ja hoor evntjes later stappen we van steen tot steen en passeren zo het watertje! And that`s as far as we came...want daarna stooten we op een waterplas die toch wel al een goeie anderhalve meter die en breed is. De natuur wint en we druipen af.
De terugwandeling verloopt vooral in stilte. Iedereen raakt een beetje vermoeid en we genieten van het uitzicht die prachtig gekleurd wordt door de stralen van de zon! Rob, nog steeds teleurgesteld dat we geen beesten gezien hebben, loopt vooraan en heeft plotseling toch een diertje gezien! Een eind onder ons staat een groot bruin dier die door de eveneens bruine ondergrond nogal moeilijk te herkennen is. Er wordt gegokt op een wrattenzwijn of zoiets, maar mijn lekker lange zoomlens toont mij een prachtig hert, die ons eigenlijk gewoon staat aan te staren :-) Altijd leuk, die beestjes in de wilde natuur! Wanneer we weer onder de bomen lopen ruk ik met een wilde zwaai mijn pet van mn hoofd, tijd voor wat verfrissing! Natuurlijk rats vergeten dat mijn zonnebril daar bovenop stond...Deze vliegt met een even grote zwaai een paar meter de diepte in! Verdoeme! Ik zie hem nog net liggen, maar Jan vind het te gevaarlijk om erom te gaan...Met spijt in het hart laat ik mijn, toch wel 5jaar oude, zonnebril achter...Hopelijk heb ik er een aapje blij mee gemaakt ofzo...
Eenmaal terug op de parking tellen we het aantal blaren die we ons gewandeld hebben, maar al bij al valt de schade nog wel mee. We smijten onze schoenen in de koffer en duiken lekker in de luchtige sandalen! Je kunt je wel voorstellen hoe heerlijk het rook in ons busje...:-D
De parkeerwachter vraagt of hij een stukje een lift krijgt, en voor ons, vriendelijke mensen als we zijn, is dit natuurlijk geen enkel probleem! Zo hebben we ook weer een mens gelukkig gemaakt! Wanneer we de ingang van het park passeren zien we plotseling een bambi naast de auto lopen!!! Whaaaa vreugde en kodaks alom!! Een bambi, een dier en zo dichtbij! Woehoe!! Een eindje verder op een grasveldje zitten een zestal bavianen op hun dooie gemak beestjes uit elkaar en het gras te plukken! Wederom ongekend enthousiasme en flitsende toestellen!! De parkeerwachter weet niet wat hem overkomt! Gekke blanken moet hij gedacht hebben! Een eindje verder splitsen onze wegen en zwaaien we hem uit. Dan hebben we een hele dag gewandeld, geen enkel dier gezien en dan komen we ze gewoon aan de ingang tegen! Stel je voor!
Ook tijdens het terugkeren staan nog langs alle kanten beestjes in de landschappen. Een heel nest `bokken` zelfs, die Rob eerst aanzag als koeien (geloof me, deze blijft meegaan ;-))...

Na een verfrissende douche stappen we weer met zn allen in het busje en gaan op zoek naar een eetplaats. De keuze valt op `Little Switserland`. We stoppen voor de poort en een Afrikaan komt ons tegemoet gelopen. Als we vragen of we hier kunnen eten moet hij eerst eventjes de baas contacteren. De poort blijft gesloten en het mannetje doet zijn best om zo snel mogelijk te handelen. Eventjes later komt een ferme jeep aangereden en stapt de baas uit, hij bekijkt ons snel en nodigt ons vervolgens vriendelijk uit in zijn restaurant. Amai...wat een controle... We komen terecht in een kanjer van een complex! Poepchique! Aan het onthaal mogen we eventjes plaats nemen in de zetels terwijl `onze tafel wordt klaargemaakt`... Onze ogen rollen er bijna uit en we weten amper hoe we ons moeten gedragen! Ondertussen wordt er ook al stevig gespeculeerd over de prijzen! Zo`n chique ding, wat zal dat geven?? Jan lacht een beetje ongemakkelijk en vind dat we ons net toch iets te opgehitst gedragen en beter zouden doen alsof we dit verwacht hadden en niet anders gewoon zijn. We worden voorgeleid naar het restaurant, die een gezellige kerstsfeer heeft. De bediening is uiterst beleefd en vriendelijk en de prijzen...vallen super goed mee!!!! De baas komt zich excuseren voor het wachten aan de poort, maar ze hadden eerder al eens problemen gehad. Waauw, iedereen is superenthousiast, en weer moet Jan ons toch een beetje bedaren.
We eten allemaal ons buikje rond en ik krijg zelfs een dessertje getrakteerd van de wim (om zijn beschuldiging van het nat spetteren van deze middag terug goed te maken!) Als dat niet mooi is!! Een lekkere verse fruitsalade met vanille ijs..Mmmmmm!!! Dank u Wim, beschuldig mij nog maar eens vals in dat geval ;-)

En zo is er weer een dag gepasseerd en kunnen we tevreden en voldaan in ons bedje kruipen. De muziek in de bar staat al een stukje minder, maar de gibberende Afrikaanse vrouwen met hun schelle stemmen stellen mijn geduld en tolerantievermogen sterk op de proef. Ze kwetteren zo hard mee met de muziek dat mijn trommelvliezen bijna ploffen! De manager vraagt hen dan ook door de micro om het net iets zachter aan te doen... Er zijn mensen die straks willen slapen weet je wel...

Morgen gaan we naar het koninkrijke Lesotho! Een beetje cultuur gaan opdoen! Verslag volgt!

Veel liefs
Drakenbergse Joke

ps: blij om al die leuke en talrijke reacties weer te lezen!! Tof dat mijn trouwe lezers weer aanwezig zijn!!! Thx!!

@Nele: je weet toch dat ik een dt ramp ben?? :-) Tof dat je zo trouw volgt!
@Robin: ook weer trouw op post en waarschijnlijk ook al verschillende keren met je hoofd geschud omwille van mijn dt foutjes...niet?
@ Pe: bel maar es naar meirhaeghe! Tis zeker de moeite, ideaal in dit seizoen! Cool da je meevolgt!!
@Joyce: Hey nichtje, leuk dat je ook telkens een reactie plaatst! Hopelijk alles goed in school?
@ Tante Marleen en Kaat: tis hier spek voor jullie bek wi ;-)
@ Kevintje: wish you were here he! Je zou er van genieten! Dit doen we zeker ooit samen! Luv ya!
@ de mama en de papa: blij dat jullie met mij meegenieten op afstand!!
@Wostje: ook weer trouw op post he moatje! De max wi! idd met busje hier! Ik heb hier al door de 400 fotos! Allemaal voor jou he...;-)